Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/17300 Esas 2014/6110 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : ...Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Numarası : 2012/22-2013/63

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, iş akdinin davalı işveren tarafından haksız ve sebepsiz olarak feshedildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve genel tatil ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı davacının kendi iradesi ile iş yerinden ayrılması nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davacının 04/08/2011 tarihinde davalı iş yerinden tazminatının verilmesi halinde ayrılmak istediğini belirten dilekçe verdiği, bu dilekçenin davacının kıdem ve ihbar tazminatı dahil olmak üzere, İş Kanunu ve ilgili mevzuat uyarınca varolan yasal hak ve alacakları verilmesi şartıyla iş akdinin feshine rıza gösterdiği şeklinde yorumlanması gerektiği, davacı tanıklarının davacının iddialarını doğruladığı ayrıca 8 yılı aşkın kıdemi bulunan işçinin nedensiz yere istifa edip kıdem tazminatı hakkından vazgeçmesinin hayatın olağan akışına aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dairemizin 2013/20004 Esas numarasına kaydedilerek incelenen dava dosyasının içerisinde bulunan davalı işverenin yazı cevabı ve ekindeki belgelere göre; davalı işyerinin 09.07.2009 tarih ve 2009/09 sayılı yönetim kurulu toplantısında, ekonomik nedenlerle işletmede çalışan tüm personelin 13.07.2009 tarihinden itibaren dilekçe ile başvurmaları halinde, Genel Müdürlüğün de görüşünü alarak, uygun görülenlere ayrılmak istedikleri tarih itibariyle kıdem tazminatı ödenmesine karar verildiği; işyerinin 08.07.2011 tarih ve 2011/17 sayılı yönetim kurulu kararı ile ise; 09.07.2009 tarih ve 2009/09 sayılı yönetim kurulu toplantısında alınan bu kararın sonlandırılmasına ve bundan sonra yaşanacak istifalar konusunda yasal mevzuatın uygulanmasının kararlaştırıldığı anlaşılmaktadır.
Davacı işçi, istifa edenlere kıdem tazminatının ödeneceği yönünde alınan yönetim kurulu kararına son veren 08.07.2011 tarihli yönetim kurulu kararından sonra 04.08.2011 tarihli dilekçe ile istifa ettiğine göre, mahkemece 08.07.2011 tarih ve 2011/17 sayılı yönetim kurulu kararının davacı işçiye tebliğ edilmek suretiyle davacı işçinin işyeri uygulamasına son verildiğinden haberdar edilip edilmediği araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken davacının özel nedenlerle işten ayrıldığını açıkça beyan ettiği istifa dilekçesinin şarta bağlı olduğu kabul edilerek yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
3-Ayrıca, davacı 24.01.2013 tarihli ıslah dilekçesinde talep ettiği işçilik alacakları için faiz talep etmemiş olmasına rağmen ıslah ile artırılan alacak miktarına, ıslah tarihinden itibaren faiz yürütülmesi de ayrı bir bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.