Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7180 Esas 2020/5763 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7180
Karar No: 2020/5763
Karar Tarihi: 09.11.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7180 Esas 2020/5763 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle yaralama suçundan yargılanan sanık, kusurunun bulunmaması nedeniyle 223/2-c maddesi gereği beraat etti. Sanığın aracıyla seyir halindeyken, kamerasının görüş alanı dışında park halinde bulunan araçların arasından koşarak kaplamaya giren yaya ile çarpışması sonucu, yayanın yoğun şekilde yaralanması olayın gerçekleşmesine sebep oldu. Hüküm ilk aşamada, atfı kabil bir kusur olmadığından beraat olarak sonuçlandı. Ancak, bir Kanun hatası yapıldığı ortaya çıktı ve kanuna aykırılıkta bulunulduğu gerekçesiyle beraat kararı 533 maddesi uyarınca bozuldu. Sanığın, yüklenen suç açısından taksirinin bulunmaması nedeniyle 223/2-c maddesi uyarınca müsnet suçtan beraatine karar verildi. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- CMK'nın 223/2-e maddesi: kusurun bulunmadığından beraat
- CMK'nın 223/2-c maddesi: taksirin bulunmaması nedeniyle müsnet suçtan beraat

12. Ceza Dairesi 2019/7180 E. , 2020/5763 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay günü saat 19:30 sıralarında sanık ...’ın sevk ve idaresindeki otomobil ile seyir halinde olay mahalline geldiğinde, istikametine göre sağ tarafında park halinde bulunan araçların arasından koşarak kaplamaya giren 2011 doğumlu katılan yaya ...’e çarparak, katılanın hayati fonksiyonlarını dördüncü derecede etkileyecek kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda, sanığın seyri sırasında görüş alanı dışında kalan bölgeden istikametine göre sağ tarafında park halinde bulunan araçların arasından koşarak kaplamaya giren katılan yayanın, aracının sağ arka kısmına çarpmasını önleyebilecek herhangi bir tedbiri bulunmadığından olayda atfı kabil bir kusuru bulunmadığı anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmaması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraatine karar verilmesi gerekirken, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, yasal ve yeterli delil elde edilemediğinden bahisle sanık hakkında beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. paragrafında yer alan, “ Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçunu işlediğine dair sanığın yüklenen suç açısından kast veya taksirinin bulunmaması sebebiyle yüklenen bu suçtan CMK 223/2-e maddesi gereğince BERAATİNE," cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine “Sanığın, yüklenen suç açısından taksirinin bulunmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca müsnet suçtan BERAATİNE,” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.