Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/486 Esas 2020/245 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/486
Karar No: 2020/245
Karar Tarihi: 20.01.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/486 Esas 2020/245 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasının bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada, davanın kısmen kabulüne hükmedilmiş ve karar temyiz edilmiştir. Ancak, temyiz edilen kısım, temyiz sınırının altında kalmaktadır. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kararın dayanağı, 5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK'un 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı ve Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranıdır. 2015 yılı için kesinlik sınırı 2.080,00 TL olup, söz konusu davada reddilen kısım 1.804,35 TL olduğundan, temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kanun maddeleri olarak belirtilen yasalar ise; 5219 Sayılı Kanun ve 5236 Sayılı Kanun'un 19. maddesi.

23. Hukuk Dairesi 2019/486 E. , 2020/245 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 Sayılı Kanun"un 19"ncu maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2015 yılı için 2.080,00 TL"dir.
Somut olayda davacı vekilince temyize konu yapılan reddilen kısım 1.804,35 TL olup yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesinlik sınırı kapsamında kalması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine 20.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.