4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/10859 Esas 2020/3098 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/10859
Karar No: 2020/3098
Karar Tarihi: 02.03.2020

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/10859 Esas 2020/3098 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel bir asliye ceza mahkemesinde görülen bir davada, sanığın 4733 sayılı kanuna muhalefet ettiği gerekçesiyle hükümlü olduğu ve müsadere cezasına çarptırıldığı belirtilmiştir. Yapılan temyiz başvurusunda, davaya katılma hakkı bulunmayan bir idare vekilinin isteğinin reddedildiği ve suç tarihinde zarar görmeyen bir idare bulunduğu vurgulanmıştır. Ayrıca, suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği dikkate alındığında doğrudan müsaderenin yerine yanlış bir fıkra uygulanarak eşya müsaderesine karar verildiği tespit edilmiştir. Bu sebeplerle, mahkeme kararı düzeltilerek onanmıştır.
Detaylı olarak, 4733 sayılı kanun, Kamu İhale Kanunu'dur ve bu kanuna muhalefet etmek suç olarak kabul edilir. 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nu düzenlemekte ve mahkemelerin temyiz başvurularını değerlendirme yetkisini belirlemektedir. CMK'nun 317. maddesi ise temyiz ilamlarının kesin olduğunu ve tekrar temyiz edilemeyeceğini düzenlemektedir. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli kararı, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin bazı bölümlerini iptal etmiştir. TCK'nun 54. maddesi, müsadere cezasını düzenlemektedir. 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 13/1. maddesi ise müsadere cezasının uygulanmasına iliş

7. Ceza Dairesi 2016/10859 E. , 2020/3098 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) ... İdaresi vekilinin temyizine göre yapılan incelemede;
Suç tarihi, suçun işleniş şekli ve ele geçen eşyanın niteliğine göre, suçtan doğrudan zarar görmeyen ... İdaresi"nin, davaya katılma hakkı bulunmadığı, davaya katılmasına karar verilmesinin de temyize yetki vermeyeceğinden, anılan idare vekilinin vaki temyiz isteğinin, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II) Sanık ..."ın temyizine göre yapılan incelemede;
1. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2. Suça konu eşyaların 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollamasıyla TCK"nun 54/4. maddesi gereğince müsaderesi yerine, yanlış fıkra uygulanarak doğrudan TCK"nun 54/1. maddesi gereğince eşya müsaderesine karar verilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322.maddesi uyarınca,
1. Hüküm fıkrasından sanık hakkında hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin bendin çıkarılması ile yerine "24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi,
2. Hükümde eşyaların müsaderesine ilişkin bölümden "TCK.nun 54/1. maddesi" ifadesinin çıkartılması, yerine "5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollamasıyla TCK"nun 54/4. maddesi" ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.