Yargıtay - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/919 Esas 2019/4521 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/919
Karar No: 2019/4521
Karar Tarihi: 01.07.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/919 Esas 2019/4521 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri aldığını ancak tedbire uyulmadığından dolayı mahkum olduğunu belirtti. İnfaz sürecinde zamanaşımının durması nedeniyle sanık hakkında daha önce verilmiş bir tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri olmadığını saptayan mahkeme, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan sanığın yükümlülüklerini ihlal etmesi sebebiyle yargılamaya devam edilerek hüküm kurulduğunu belirtti. Bu doğrultuda, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin infaz aşamasında sanık hakkında uygulanabileceği sonucuna varan mahkeme, hükmün açıklanması şartlarının oluştuğunu ve yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun bir şekilde yapıldığını belirtti. Kararda geçen kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53, 66, 67, 191.5 ve 6545 sayılı Kanun'un 68 ve 85. maddeleri ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. madde, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı hükmüdür.

10. Ceza Dairesi 2019/919 E. , 2019/4521 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin kesinleşmesini müteakip, infazı ile ilgili geçen 7 ay 18 günlük süre ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşip ikinci suçun işlendiği tarihe kadar geçen 1 yıl 6 ay 4 günlük sürede zamanaşımının durması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi ile 2. fıkrası ve 67. maddenin 4. fıkrasında öngörülen sürelerin dolmadığı görülmekle, adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı hükmü gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Hükmün açıklanması şartlarının oluştuğu, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 01/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.