Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/43 Esas 2017/4245 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : 2. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın, Ceyhan 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 07/05/2015 tarih, 2015/29 esas, 2015/76 karar sayılı hükmü ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkûmiyetine karar verildiği bu hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 09/03/2016 gün, 2015/16000 esas ve 2016/1388 karar sayılı kararı ile;
“Oluşa ve dosya kapsamına göre; ismini vermek istemeyen bir erkek şahsın polis imdat telefonunu arayarak sanığın ikamet adresini ve araç plakasını vererek esrar maddesi sattığını ihbar ettiği, sanığın ikametinin önüne giden görevlilerin, aracından inen sanığa üzerinde ve aracında bir şey olup olmadığını sordukları, sanığın, görevlilere içmek için bulundurduğunu beyan ettiği, aracının el freninin yanında poşet içinde bulunan daralı 170 gram (% 35 oranında esrar içerdiği belirtilen) uyuşturucu maddeyi rızasıyla teslim ettiği, Adli Tıp Kurumu Adana Grup Başkanlığı Kimya İhtisas Dairesi Toksikoloji Şubesinin 04/02/2015 tarihli raporunda sanığın kan ve idrar analiz soncunda THC (esrar) bulunduğunun belirtildiği anlaşılmakla;
Sanığın savunmalarında atılı suçu kabul etmeyerek içmek için bulundurduğunu beyan etmesi, ele geçen uyuşturucu madde miktarının kullanım sınırı içinde olması, araçta bulunan sayfaları kopartılmış ders kitabı ve 20 adet tütün sarma kâğıdının tek başına uyuşturucu madde satışı yapıldığını göstermeye yeterli delil olmadığı, mahkemenin karar gerekçesinde suçun sübutunda ihbar tutanağına dayanması, CMK"nın 217. maddesinin hükmü gereği mahkeme huzurunda dinlenilmeyen muhbir beyanına dayanarak hüküm kurulamayacağı gözetildiğinde, hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan ayrıca işlem yapılan sanık hakkında atılı suçtan beraat kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve E.2014/140; K.2015/85 sayılı kararının 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında
zorunluluk bulunması,” gerekçe gösterilerek bozulduğu, Ceyhan 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 03/05/2016 tarihli, 2016/61 esas ve 2016/95 karar sayılı kararı ile Dairemizin bozma kararına direnildiği, direnme kararının üzerine verilen hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede:
KARAR:
1-Dairemizin 09/03/2016 gün, 2015/16000 esas ve 2016/1388 karar sayılı kararında usul ve yasaya aykırılık olmadığı anlaşıldığından; Ceyhan 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 03/05/2016 tarihli, 2016/61 esas ve 2016/95 karar sayılı direnme kararının yerinde görülmediğine,
2-5271 sayılı CMK"nın 307. maddesinin 3. fıkrası ile 5320 sayılı Kanun"un geçici 10. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, direnme kararının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 06.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.