Mahkemesi : İskenderun 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 14/05/2013
Numarası : 2011/6-2013/670

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan tüm itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalıya ait işyerinde 05/12/2008 tarihinden 15/09/2010 tarihine kadar temizlik görevlisi olarak çalıştığını, fazla mesai yaptığı, milli bayram ve genel tatillerde çalıştığı halde ücretlerinin ödenmediği iddia ederek fazla çalışma ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücretinden oluşan alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı cevabında, davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını, temizlik görevlisi olduğundan iş sözleşmesi çerçevesinde nöbet usulü görev yaptığını, bu süre içerisinde fazla mesai ve diğer haklarının eksiksiz ödendiğini bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının davalı işyerinde çalışırken fazla mesai yapıp ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığının sabit olduğu, dosyaya sunulan imzalı bir kısım ödeme belgelerine göre davacıya 4325,98 TL fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil ödemesinin sabit olduğu, davacının yapılan ödemelerden daha fazla çalıştığını duruşmada dinlenen tanık beyanları dışında kesin deliller ile ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, dava dilekçesinde normal çalışma saatlerinin sabah saat 8.00 ile akşam 18.00 olmasına karşın bir ayda 10 .../..

günden fazla 24 saat çalıştığını bildirerek fazla mesai ücretlerinin ödetilmesini istemiştir.
Davalı vekili tarafından dosyaya sunulan ve 17/04/2013 tarihli dilekçe ile açıklaması yapılan 2009 yılının Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran aylarındaki fazla mesai süreleri ve karşılığı miktar olan 811.00 TL"nin imzası karşılığında davacıya ödendiğine dair 1. liste ile 2009 yılının Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım, Aralık ayları ile 2010 yılının Ocak, Şubat ve Mart aylarını kapsayan fazla mesai süreleri ve karşılığında davacıya 1475,00 TL ödendiğine dair 2. listedeki imzalar davacı tarafça inkar edilmediğinden bu belgelerdeki toplam miktar 2286,00 TL üzerinden davacıya ödeme yapıldığının kabulü doğrudur. Ancak davalı ayrıca 31/03/2010 tarihi itibariyle davacı adına 2093,89 TL mesai tahakkuk ettirildiğine dair imzasız bordro sunmuş, davacı vekili de ödeme iddiasını 17/04/2013 tarihli dilekçe ile kabul etmediklerini bildirmiştir.
Dosyada bulunan 23/12/2010 tarihli müfettiş raporunda, davalı işyerinde 19-20/07/2010 tarihlerinde genel, 12/10/2010 tarihinde kontrol denetimi sonucunda temizlik işçilerinin bazı haftalar iki gün, bazı haftalar üç gün 24"er saatlik çalışma yaptıkları belirtilmiştir. Davacı 15/09/2010 günü işten ayrıldığına ve davalı tarafça sunulan belgelerden 31/03/2010 tarihli tahakkuk ettirilen miktarın (2039,00 TL) davacıya ödendiği ispatlanamadığı ve imzalı belgelerdeki mesai ödemelerinin de 2010 yılı Mart ayından 15/09/2010 tarihine kadar ki çalışma süresindeki fazla mesaiyi içermediği anlaşıldığına göre davacının fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarını tanık dahil her türlü delille ispat etme hakkı bulunmaktadır. Şu durumda, mahkemece davacının çalışma ve fazla çalışma süreleri konusunda dinletilen davacı tanık beyanları ve müfettiş raporundaki tespitler gözetilerek yeniden bir bilirkişi raporu alınıp davalı tarafından yapılan ödemeler düşülmek suretiyle varılacak sonuca göre karar verilmelidir. Anılan yön gözetilmeksizin verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 13/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.