5411 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/20720 Esas 2020/3035 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/20720
Karar No: 2020/3035
Karar Tarihi: 27.02.2020

5411 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/20720 Esas 2020/3035 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararın temyizi incelendi. Sanığın 5411 sayılı Kanuna muhalefet suçundan hükümlü olduğu ve cezasının infazının tamamlanmasından sonra koşullu salıverilmesine karar verildiği belirtildi. Ancak TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi sebebiyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi. Yargılama sonucunda, hükümden TCK'nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve yerine \"Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK'nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine\" ifadesinin eklenmesine karar verildi. Ayrıca, nispi harç miktarının düzeltilerek 17.087,22 TL olarak belirlenmesi ve bu tutarın sanıktan tahsil edilerek Hazineye kaydedilmesi kararlaştırıldı. Kararda geçen kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-2-3. maddeleridir.

7. Ceza Dairesi 2016/20720 E. , 2020/3035 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5411 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Sanığın, 5237 sayılı TCK"nun 53/1-a,b,d,e bentlerindeki haklardan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya; 53/1-c maddesinde yazılı haklardan ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilmesine, diğer kişilere yönelik bu hakları bakımından aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazının tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerekirken bu bentteki hak yoksunluğunun ayrım yapılmaksızın koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmesi,
2. Sanıktan alınması gereken nisbi harcın 17.087,22 TL yerine 1.708,72TL olarak belirlenmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca,
1. Hükümden TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi,
2. Nispi harç miktarında kazanılmış hak olamayacağı cihetle; hükmün 1.fıkrasının 7. bendinde yer alan "1.708,72 TL" ibaresinin çıkarılarak yerine "17.087,22 TL" ibaresinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, bankanın zararı üzerinden hesaplanan 17.087,22 TL onama kararının sanıktan tahsili ile Hazineye irad kaydedilmesine, 27.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.