T.C. ... A.Ş. vekili avukat ... ile 1-... vekili avukat ... (vekillikten aziledilmiş), 2-..., 3-..., 4-... aralarındaki dava hakkında ... 2. Tüketici Mahkemesinden verilen 30/10/2013 gün ve 2010/881-2013/1733 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR
Davacı, davalı ..."a 02/06/1998 tarihli kredi sözleşmesi ile 2.500,00 TL lik tüketici kredisi ve 02/09/1998 tarihli kredili mevduat sözleşmesi ile 1.100,00 TL lik kredi kullandırıldığını, davalı ..."ın iki sözleşmeyi de; davalı ... ve ..."ın yalnızca tüketici kredisine ilişkin sözleşmeyi müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatı ile imzalayarak borcu teminat altına aldığını, söz konusu kredi borcunun ödenmemesi üzerine davalı borçlulara noter kanalı ile ihtarname gönderilerek kredi borcunun faiz ve ferileriyle birlikte ödenmesinin bildirildiğini, buna rağmen borcun ödenmediğini belirterek davanın kabulü ile toplam 1.365,30 TL alacağın, kredili mevduat hesabından kaynaklanan 459,63 TL’lik kısmının davalılardan ... ve ..."dan, tüketici kredisinden kaynaklanan 905,67 TL’lik kısmının davalılardan ..., ..., ... ve ..."dan fazlaya ve hesap hatasına ilişkin her türlü hakları saklı kalmak ve yine tahsilde tekerrür olmamak kaydı ile 05/10/2009 tarihinden itibaren % 153 faiz ve BSMV ile birlikte müşterek ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ..., davanın reddini dilemiştir.
Diğer davalılar, cevap vermemiştir.
Mahkemece, Davanın reddine, karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK"nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.820,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacı temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.