Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
 Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
 Borçlu vekilinin İcra Mahkemesine başvurusunda  takip dayanağı bononun lehtar hanesi boş olarak sözleşme gereği 3.kişi S.  Z. ’e verildiği, alacaklının kendi ismini lehdar hanesine yazarak takibe koyduğu, senedin yetkili hamili olmayıp, takip hakkı bulunmadığı gerekçesi ile takibin iptalini istediği görülmektedir.  Bu hali ile borçlunun İcra Mahkemesine başvurusunun yasal dayanağı  İ.İ.K. nun 170/a maddesi olup, bu maddede tazminat öngörülmediği halde alacaklı yararına tazminata hükmedilmesi isabetsizdir.
 Kabule göre de; başvuru borca itiraz olarak nitelense bile uygulanması gereken İİK.nun 169/a-6 maddesi gereğince itirazın reddi halinde  borçlu  ancak takip muvakkaten durdurulmuş ise diğer tarafın isteği üzerine takip konusu alacağın yüzde kırkından aşağı olmamak üzere tazminata mahkum edilir.Somut olayda takip muvakkaten durdurulmadığından borçlu  aleyhine  inkar tazminatına  hükmedilmesi  doğru değildir.
 O halde Mahkeme kararının tazminat yönünden bozulması gerekir ise de anılan yanlışlığın  giderilmesi yeniden yargılama  yapılmasını  zorunlu  kılmadığından  kararın düzeltilerek onanması  yoluna  gidilmiştir.
 SONUÇ: Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının  kısmen kabulü ile Manisa İcra Mahkemesinin  05.12.2006 tarih 2006/378-534 sayılı kararının  hüküm  bölümünün  tazminatla  ilgili (2) numaralı bendinin silinerek karar metninden çıkarılmasına, Mahkeme kararının düzeltilmiş bu şekli ile İİK 366 ve HUMK’nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), mahkeme kararı düzeltilerek onandığından harç alınmasına yer olmadığına, 20.03.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.