Tasarlayarak öldürmeye olası kastla yardım - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/53 Esas 2017/493 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/53
Karar No: 2017/493
Karar Tarihi: 20.02.2017

Tasarlayarak öldürmeye olası kastla yardım - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/53 Esas 2017/493 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesi, sanıkların planlayarak öldürmeye olası kastla yardım ettikleri suçlamasıyla her biri için 8 yıl 4 ay hapis cezası verdi. Sanıkların müdafileri ve katılanlar vekili tarafından temyiz edildi ve Yargıtay Ceza Dairesi, olayda olası kastın uygulanamayacağına ve sanıkların TCK'nın 82/1-a, 39 ve 62. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları gerektiğine karar verdi. Ancak yerel mahkeme, olası kast hükümlerinin uygulanmasında isabetsizlik olmadığı gerekçesiyle önceki kararda direndi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu, yerel mahkemenin direnme kararını yerinde görmedi ve Yargıtay Ceza Dairesi'nin bozma kararının usul ve yasaya uygun olduğunu belirtti. Kanun maddeleri: TCK 39, 82/1-a, 21/2, 39/1, 62, 53; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesi; 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunuyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. ve 38. maddeleri; 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde.

1. Ceza Dairesi 2017/53 E. , 2017/493 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tasarlayarak öldürmeye olası kastla yardım
HÜKÜM : Her iki sanık hakkında;
TCK.nun 39, 82/1-a, 21/2, 39/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 8"er yıl 4"er ay hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Tasarlayarak öldürme suçuna yardımdan sanıklar ... ve ... hakkında yapılan yargılama sonunda; sanıkların tasarlayarak öldürmeye olası kastla yardımdan mahkumiyetlerine dair Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 16.05.2013 gün ve 2012/29 esas, 2013/174 karar sayılı hükümlerin, sanıklar müdafileri ve katılanlar vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 04.11.2014 gün ve 2014/3741 esas, 2014/4916 sayılı ilamı ile "olayda olası kast hükümlerinin uygulanmasının mümkün olmadığı, sanıkların tasarlayarak öldürme suçuna yardımdan TCK"nun 82/1-a, 39, 62. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları gerektiği" gerekçesiyle hükümlerin bozulmasına karar verildiği;
Dairemizin bozma kararına karşı yerel mahkemenin 25.12.2014 gün ve 2014/279 esas, 2014/376 sayılı kararı ile sanıklar hakkında olası kast hükümlerinin uygulanmasında isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle önceki kararda direnilmesine karar verdiği, direnme kararının sanıklar müdafileri, katılanlar vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza genel Kuruluna gönderildiği;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.12.2016 gün, 2015/402 esas ve 2016/1192 sayılı gönderme kararı ile 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. maddesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinde yapılan değişiklik ve 38. maddesiyle, 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca yerel mahkemece verilen direnme kararı nedeniyle bir karar verilmek üzere dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinin, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesi ile değişik 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Dairemizce verilen bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, yerel mahkemece verilen direnme kararı yerinde görülmediğinden, dosyanın direnme kararı konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20/02/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.