Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/3605 Esas 2017/5377 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3605
Karar No: 2017/5377
Karar Tarihi: 30.11.2017

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/3605 Esas 2017/5377 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık işyerinde bilgisayarı alarak yağma suçunu işlemiş ve yerel mahkemece mahkumiyete hükmedilmiştir. Ancak, TCK'nın 35. maddesi uygulanarak eksik ceza verilmesi ve yağmanın işyerinde işlenmiş olmasına rağmen ilgili TCK maddelerinin (a) ve (d) bentlerinin birlikte uygulanmaması, zorunlu savunma ücretinin sanıktan alınması hükmü usul ve yasaya aykırı bulunmuştur. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuş ve zorunlu savunma ücretinin sanıktan alınamayacağı belirtilerek, hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 35. maddesi
- TCK'nın 149/1. maddesi (a) ve (d) bendleri
- TCK'nın 53. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri
- 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi

6. Ceza Dairesi 2015/3605 E. , 2017/5377 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanığın işyerindeki bilgisayarı alması ile suçun tamamlandığı gözetilmeden TCK"nın 35. maddesi ile uygulama yapılarak eksik ceza tayin edilmesi ve yağma eyleminin işyerinde işlendiğinin anlaşılması karşısında; bu eylem için 5237 sayılı TCK"nın 149/1. maddesinin (a) bendi ile birlikte (d) bendinin de uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

TCK"nın 53. maddesinin 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararı ile iptal edilmiş olması karşısında, bu hususun infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve Yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

T.C. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince,

baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından “müdafii ücreti 719,00 TL"nin sanıktan tahsili ile hazineye irat kaydına” yazılı kısmının çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.