Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/2063 Esas 2019/4465 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2063
Karar No: 2019/4465

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/2063 Esas 2019/4465 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edilmiştir. Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve yükümlülüklerini ihlal eden sanığın yargılanmaya devam ederek mahkum edilmesi, 6545 sayılı Kanun'un 85. maddesiyle 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olarak mümkün görülmüştür.
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanması infaz aşamasında dikkate alınabilir. Yargılama süreci kanuna uygun yapılmış, iddia ve savunmalar toplanan delillerle birlikte tartışılmış ve karar verilmiştir. Sanığın temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi: Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması
- TCK'nın 191. maddesi: Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurmak su

10. Ceza Dairesi 2018/2063 E. , 2019/4465 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 27/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.