MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin Mayıs 2007 tarihinde davalı bankada gişe asistanı olarak işe başladığını, pazarlama yetkilisi olarak çalışmakta iken 19/01/2013 tarihinde yapmış olduğu fazla mesai alacaklarının ödenmemesi sebebiyle iş sözleşmesini sonlandırdığını, müvekkilinin işyerine sabah 08.30‘da gelip akşamları 21.00-22.00’a kadar çalıştığını, bankadan en erken ayrıldığı saatin nadiren 19.30 olduğunu, işyerinde çoğu zaman öğlenleri de çalışmasını sürdürdüğünü, ayrıca hafta sonları da gelip çalıştığını belirterek fazla mesai alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 17/05/2007 tarihli hizmet sözleşmesi ile müvekkil bankada çalışmaya başladığını, pazarlama yetkilisi ünvanı ile çalışırken 02/01/2013 tarihinde istifa etmek suretiyle işten ayrıldığını, davacının fazla mesai yaptığı iddialarının dayanağı bulunmadığını, davacıya ait maaş bordrolarından da anlaşılacağı üzere, fazla mesaiye ilişkin tüm ücretler ve resmi tatil, bayram tatili ücretlerinin davacıya maaşıyla beraber hizmet sözleşmesinin 10. maddesi gereğince maaşının içinde olmak üzere ödendiğini, davacının ancak yasal fazla çalışma süresi olan 270 saati aşan çalışması için talepte bulunabileceğini, böyle bir çalışmasının da olmadığını beyan ederek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai alacağı bulunup bulunmadığı noktasındadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre davacının haftanın beş günü 08.30-20.30 saatleri arasında yılda onbeş defada haftanın yedi günü 09.30-17.00 saatleri arasında çalıştığı,ücrete dahil olan yıllık 270 saat fazla mesai süresinin düşümü ile yıllık 300 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacı tanıkları hafta içi çalışması dışında ayrıca yılda onbeş defa cumartesi ya da pazar günleri çalışma olduğunu belirtmişlerdir. Bu beyanlara göre davacının yılda onbeş defa haftanın altı günü çalıştığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca davacının yılda onbeş defa haftanın altı günü çalıştığı kabul edilerek fazla mesai süresinin tespit edilmesi gerekli iken yazılı gerekçe ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olanan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcınn istek halinde ilgiliye iadesine, 18/01/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.