Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/287 Esas 2018/5830 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/287
Karar No: 2018/5830
Karar Tarihi: 01.10.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/287 Esas 2018/5830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Hukuk Mahkemesi'nde görülen davada, davalının 1.104,04 TL ödemesine karar verildiği ve bu miktarın, temyiz sınırı olan 2.190,00 TL'nin altında kaldığı belirtildi. Mahkeme kararının kesin olduğu ve temyiz istemine ilişkin Yargıtay tarafından da reddedilebileceği açıklandı. Kararın gerekçesinde ise HUMK'nın 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu ve kabul edilen dava değerinin bu sınırın altında olduğu ifade edildi.
Kanun maddesi olarak bahsedilen HUMK'nın 427/2. maddesi, miktarı veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen davalarda verilecek nihai kararların kesin olduğunu belirtmektedir. Ayrıca, Yargıtay'ın temyiz istemlerine ilişkin karar verme yetkisi ve İçtihadı Birleştirme Kararı da kararda detaylı şekilde açıklanmıştır.

11. Hukuk Dairesi 2017/287 E. , 2018/5830 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... . Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03/11/2016 gün ve 2014/658-2016/1220 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 03/11/2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, 6.485,51 TL tazminatın tahsilini talep etmiş olup, mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulü ile 1.104,04 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda, kabul edilen dava değeri yukarıda anılan madde hükmüne göre davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 01/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.