Özel belgede sahtecilik - 5809 sayılı Kanuna Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/7005 Esas 2021/2395 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7005
Karar No: 2021/2395
Karar Tarihi: 09.03.2021

Özel belgede sahtecilik - 5809 sayılı Kanuna Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/7005 Esas 2021/2395 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, özel belgede sahtecilik suçundan beraat eden sanık için vekalet ücreti takdir edilmemesine yönelik temyiz talebini reddetti. Ancak, sanık hakkında 5809 sayılı yasaya muhalefet suçundan mahkumiyet hükmü verildiği belirtildi ve sanık müdafinin temyiz talebi reddedildi. 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında doğrudan hükmedilen 1000 TL adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan, temyiz talebinin reddedildiği belirtildi. Kanun maddeleri olarak, 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun geçici 2. maddesi, 1136 sayılı Kanunun 168. maddesi, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi\"nin 13. maddesi, ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu\"nun 328. maddesi belirtildi.

11. Ceza Dairesi 2020/7005 E. , 2021/2395 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik, 5809 sayılı Kanuna Muhalefet
HÜKÜM : Beraat, Mahkumiyet

I- Sanık hakkında 5809 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde
6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında doğrudan hükmedilen 1000 TL adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan, sanık müdafinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK‟nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan kurulan beraat hükmünden dolayı sanık müdafinin vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkin temyiz istemiyle sınırlı olarak yapılan incelemede;
1136 sayılı Kanun"un 168 ve hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 13. maddesinin 5. fıkrası ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 328. maddesi birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda sanık hakkında 5809 sayılı Yasaya muhalefet suçundan mahkumiyet hükmünün verildiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 19/02/2013 gün ve 2011/5-137 Esas, 2013/58 sayılı kararında da belirtildiği üzere "aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında müdafii tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından, beraat ettiği suç açısından vekalet ücretine hükmedilmesi gerekmeyeceği" cihetle, sanık lehine vekalet ücreti takdir edilmemiş olmasında herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafinin vekalet ücreti verilmemesine yönelik temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 09.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.