Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Kanuna muhalefet etmek - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3440 Esas 2020/406 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, 5464 sayılı Kanuna muhalefet etmek
Hüküm : Tefecilik yapmak suçu bakımından TCK"nın 241/1, 43/1, 62, 52, 53 madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet,
5464 sayılı Kanun"a muhalefet suçu bakımından ceza verilmesine yer olmadığı

Dosya incelendi;
Sanığa yüklenen 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan CMK"nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, incelemenin sanık müdafiinin tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1-Sanığın iş yerinde herhangi bir alışveriş yapılmadığı halde, alışveriş yapılmış gibi kendisine para ihtiyacı nedeniyle başvuran şahısların hamili oldukları kredi kartı ile pos cihazı aracılığıyla işlem yapıp, gerçek olmayan bu alışveriş tutarlarından belli bir komisyon kesintisi yaparak geriye kalan kısmı nakit olarak ödeme biçiminde eylemler gerçekleştirmesi, suç tarihlerine göre pos cihazından yapılan alışverişler karşılığında bankaya komisyon ödenip ödenmediği ve ödenmiş ise miktarlarının ilgili bankalardan sorulması, bankaya komisyon ödememesi veya kredi kartı sahiplerinden aldığı komisyon miktarından az ödemesi halinde, eylemin kazanç elde etmek maksadıyla başkasına ödünç para verme niteliğinde olacağı gözetilerek, öncelikle sanığın tefecilik yapıp yapmadığına ve iş yerinin fiilen kim tarafından işletildiğine dair kolluk marifetiyle araştırma yaptırılması, vergi tekniği raporu kapsamında beyanlarına başvurulan ancak yargılama aşamasında dinlenilmeyen tanıkların dinlenilerek gerçekten alışveriş yapıp yapmadıklarının tespit edilmesi, yaptıklarının anlaşılması halinde iş yerinin fiilen Ömer Söykenç tarafından işletilip işletilmediği ile kim tarafından pos cihazından işlem yapıldığının sorulması, gerektiğinde bu kişi hakkında suç duyurusunda bulunulması, dava açılması durumunda davaların birleştirilmesi, açılmış davaların
varlığı halinde ise birleştirme olasılığının değerlendirilip, olanaklı olmaması durumunda onaylı birer suretlerinin dosya arasına getirtilmesinden sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a) Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
b) 24/12/2008 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında ""2008" olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 08/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.