Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/1913 Esas 2019/4424 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1913
Karar No: 2019/4424
Karar Tarihi: 26.06.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/1913 Esas 2019/4424 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın uyuşturucu madde kullanmak için bulundurma suçundan yargılandığı dava, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması sebebiyle mahkûmiyetle sonuçlandı. Sanığın daha önce bu suçtan dolayı verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin olmaması sebebiyle ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olduğu belirtildi. Kararda, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipinin doğru biçimde belirlendiği ifade edildi. Ancak sanığın lehine hükümlerin uygulanması yönünde talebi olmasına rağmen geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar değerlendirilmeden hakkında takdiri indirimin uygulanmamasına dair kararın yasaya aykırı olduğu belirtilerek mahkeme kararı bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191

10. Ceza Dairesi 2018/1913 E. , 2019/4424 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5.fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipinin, doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın lehe hükümlerin uygulanması yönünde talebi bulunduğu halde, geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar değerlendirilmeden, hakkında "başka bir artırım ve indirim maddesinin uygulanmasına yer olmadığına", şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle TCK"nın 62. maddesinde yer alan takdiri indirimin uygulanmaması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan hükmün BOZULMASINA, 26/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.