....San Ve Tic. ... Şti. Vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 22/03/2016 gün ve 2015/72-2016/252 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, davalı tarafından hakedişinde yapılan 1560,65 TL kesintinin davalıdan tahsiline karar verilmesi isteği ile eldeki davayı açmıştır.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne, 1560,65 TL’nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, yargılama giderleri yönünden davacı tavzih talebinde bulunmuş mahkemece bu istem 12/08/2016 tarihli ek karar ile reddedilmiş olup, bu ek karar davacı tarfından süresinde temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK"nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Somut olayda dava değeri 1560,65 TL olup karar tarihi itibariyle 2190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince tarafların temyiz hakkı bulunmamaktadır. Davacının bu noktada teyiz hakkı bulunmadığına göre tavzih talebinin reddine dair ek kararı da miktar itibari ile temyiz hakkı bulunmammaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının 12/08/2016 tarihli ek karara ilişkin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 20/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.