Taksirle ölüme neden olma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7129 Esas 2020/5650 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7129
Karar No: 2020/5650
Karar Tarihi: 03.11.2020

Taksirle ölüme neden olma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7129 Esas 2020/5650 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle ölüme neden olmak suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın kamyonetinin, diğer sürücünün motosikletine çarpması sonucu ölüme sebep olduğu tespit edilmiştir. Ancak, sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi ve TCK'nın 53/1. maddesinin uygulanması yanlış olduğu için karar bozulmuştur. Yargılamanın yenilenmesine gerek olmadığı için hüküm fıkrasındaki TCK'nın 53/1. maddesi uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılmıştır. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 85/1 ve 53/1. maddeleri gösterilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/7129 E. , 2020/5650 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle ölüme neden olma
Hüküm : TCK’nın 85/1, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafii ve katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 09:30 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile meskun mahalde, bölünmüş, 3 şeritli, düz, eğimsiz, asfalt kaplama yolda orta şeritte seyir halinde iken sağa manevra yaptığı esnada , aynı istikametten sağ şeritten seyreden ...’ın sevk ve idaresindeki motosiklet ile çarpıştıkları, kaza nedeniyle ...’ın öldüğü, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli kusurlu, ölenin tali kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.11.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.