MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 01.10.2006 - 02.01.2012 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığını, işe girişinin 1 ay geç yapıldığını, aylık en son brüt 6.910,23 TL ücret aldığını, normal mesai saatlerinin 9-18 olmasına rağmen hergün 20:00"a kadar bazen 20:00"dan sonra da çalışmaya devam ettiğini, Cumartesi ve Pazar günleri ve genel tatillerde çalıştığını, işyeri giriş-çıkış kaydı ve masrafların ödenmesine dair evraklardan fazla mesainin sabit olduğunu ileri sürerek fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, 2008 ve 2009 yıllarında bir dönem hariç fazla mesai yapması konusunda işverenlik talimatının bulunmadığını, talimat olmaksızın yapılan çalışmaların fazla mesai olarak değerlendirilemeyeceğini, işveren talimatı ile 2008 ve 2009 yıllarında yapılan çalışmaları karşılığı izin kullandırıldığını, 2006"dan 2009"a kadar iddia edilen sürelerde çalışmanın insan takati ile bağdaşmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, dosyada bulunan 2009 yılı ve sonrasına ait giriş çıkış kayıtlarının esneklik gösterdiğinin görüldüğü, yemek fişinin 19:00 veya 20:00 saatlerinde olsa bile ekte hazırlanan tabloya bakıldığında davacının o gün saat 11:00 veya 14:00 hatta 16:00"da bile işyerine girmiş olma ihtimalinin olduğu, bu nedenlerle bu fişlerden fazla mesai ve diğer alacakların hesaplanmasının sağlıklı olmayacağı, dosyada bulunan 2009/10. ayından itibaren davacının işyerine giriş-çıkışlarını gösteren kayıtlar incelendiğinde davacının tüm hafta sonları, genel tatil ve milli bayramlarda tatil yaptığı ve yine haftalık olarak yapılan hesaplamalarda davacının bu dönemlerde fazla mesai yapmadığının tespit edildiği, ayrıca uzman muhasebeci olarak çalışan davacının ihtirazi kayıtla ücretlerini aldığına dair bir belgenin dosyada bulunmadığı, 26.03.2014 tarihli bilirkişi raporunda tespit olunan 6.789,10 TL fazla çalışma alacağından bir kimsenin uzun süre izin ve tatil yapmaksızın çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olacağından davacının icra ettiği meslek, çalışma süresi ve çalışma koşulları nazara alınarak % 30 hakkaniyet indirimi yapılarak 4.752,37 TL fazla çalışma ücret alacağının bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilerek anılan miktar fazla çalışma ücreti olarak hüküm altına alınmış, diğer alacakları kalemlerinin ise ispatlanamadığından reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla çalışma ücretine uygulanan takdiri indirim konusunda da taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yargıtay, fazla çalışmaların tanık beyanlarına dayanılarak uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde istikrarlı olarak bir işçinin aynı şekilde izin, tatil günleri nedeni ile fazla mesai yapmayacağı, bunun hayatın olağan akışına aykırı olacağı gerekçesi ile takdiri indirim yapılması gerektiğine karar vermiştir. (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Dosya içeriğine göre hükme esas bilirkişi, davacı işçinin 2009 yılı Ekim ayından sonraki döneme ilişkin çalışması kayıtlara göre olduğuna göre işbu dönemin takdiri indirim kapsamı dışında tutulması gerekirken anılan bu dönem için de takdiri indirim uygulanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.