MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücretinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının fazla çalışma karşılığı ücretlerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazlarının bulunduğunu, davacının çalışma saatlerinin 09.00-18.15 arasında olduğunu, banka servisinin 18.30"da kalktığını, bu saate kadar bankada beklediklerini ve fazla çalışma yapılması yönünde işverenin bir talimatının bulunmadığını, davacının çalışma saatleri hakkındaki iddiasının hayatın olağan akışına ve yaptığı işin konumuna aykırı olduğunu, 4 yıllık süre içerisinde haftada 5 gün saat 20.30"a kadar çalışmasının mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı işyerinde davacının 4 yıla kadar çalıştığı, bu süre içerisinde haftalık çalışmasının ortalama 52,5 saate ulaştığı, bunun 7,5 saatinin fazla çalışma olduğu, buna zamanaşımı defi uygulandığında fazla çalışma ücretinin 8.863,00 TL net olduğu, ayrıca davacıya pupa prim adı altında 17.154,04 TL ödendiği, bu primin belli hedeflerin gerçekleşmesine bağlı olarak ödendiği, işçiler yönünden prim ödemelerinin fazla çalışmayı karşılayıp karşılamadığının incelenmesinde işçiye ödenen satış priminin fazla mesai karşılığında ödenmesi gereken primden daha yüksek olması sebebiyle Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 28.02.2013 tarih 2010/46301 esas 2013/7156 karar sayılı ilamının da bunu doğruladığından davacıya fazla mesai parası ödenmesinin gerekmediği kanaatine varılarak davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Prim, çalışanı özendirici ve ödüllendirici bir ücret ödemesi olup işverence işçiye garanti edilmiş bir temel ücretin üzerine belirli bir usule bağlı olarak ödenen ek bir ücrettir. İşverenin istek ve değerlendirmesine bağlı olabileceği gibi, sözleşme gereği olarak da verilebilir.
Fazla mesai ise kural olarak 4857 sayılı İş Kanunu’na göre, kanunda yazılı şartlar çerçevesinde, haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçi fazla mesai yapsın yapmasın prim ödemesi var ise bu ek ücrete hak kazanır.
Somut uyuşmazlıkta davacı fazla mesai yaptığını kanıtlamıştır. Ödenen prim hedeflere bağlıdır ve fazla mesai ile ilgili değildir. İşçinin fazla mesai yapması halinde ödenen primin fazla mesai ücretini de kapsadığı ve bu nedenle mahsubu ile fazla mesai ücretinin reddi isabetli değildir.
3- Hesaplamaya esas alınan aylık ücretin miktarı da taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Dosyaya sunulan bordrolara göre davacının son aylık ücreti 2.531,00 TL brüt olduğu halde, bilirkişi raporunda brüt 2.410,00 (Net 1.803,26 TL) olduğu kabul edilerek ve ayrıca, dosyada davacının ücret bordrosu bulunan aylara ilişkin fazla çalışma hesabına esas aylık ücret miktarı belli olduğu halde söz konusu bu aylar için de asgari ücrete oranlama yapılarak hesaplama yapılması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.