Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3636 Esas 2020/404 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : TCK"nın 241/1, 43/1-2, 62/1, 52/2-4, 53/1-2-3 madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kızılbey Vergi Dairesi Müdürlüğünün mükellefi olan sanık ..."ın kuyumculuk faaliyette bulunduğu 2008 yılı içinde iş yerindeki POS cihazını gerçekte herhangi bir mal satışı olmaksızın kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullandığı ve karşılığında komisyon bedeli adı altında faiz geliri elde ederek tefecilik suçunu işlediği iddia ve kabul edilen somut olayda, tanıkların aşamalardaki beyanlarında kredi kartları ile sanığa ait pos cihazından hangi tarihlerde işlem yaptırdıklarını net olarak belirtmedikleri, tefecilik suçunda suç tarihinin, kazanç elde etmek amacıyla ödünç paranın verildiği ya da POS cihazı ile karttan çekim yapıldığı tarih, zincirleme suçlarda ise son suçun işlendiği gün olduğu nazara alınarak zamanaşımı süresinin dolup dolmadığının tayini bakımından suç tarihinin net olarak belirlenmesi gerektiği anlaşılmakla, tanıkların kredi kartlarından pos cihazı ile çekim yaptırdıkları tarihlerin belirlenmesinden sonra belirli bir miktar komisyon karşılığında sanığa ait POS cihazından kredi kartıyla çekim yaptığını söyleyen ve yargılama aşamasında dinlenmeyen tanıkların dinlenilmesinden, sanığın icra dairelerinden alacaklı olduğu icra dosyalarının sorulup var ise aslı veya onaylı suretleri getirtilip borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıktan para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına müracaat edilmesinden, vergi tekniği raporu kapsamında vergi mahkemesine dava açıp açmadığı, açılmış ise akıbeti ile karar verilmiş ise kararın kesinleşip kesinleşmediğinin tespit edilmesinden sonra hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği yönünde ihtarat yapılması,
2-Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı iptal Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 08/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.