Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/4803 Esas 2016/84 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/4803
Karar No: 2016/84
Karar Tarihi: 11.01.2016

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/4803 Esas 2016/84 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, davalı işyerinde çalıştığı dönemde fazla mesai yaptığını ve ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek fazla çalışma ücretinin ödenmesini talep etmiş. Yerel mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetmiştir. Taraflar kararı temyiz etmişlerdir. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, dava dosyasının incelenmesi sonucu, tarafların temyiz itirazları dışındaki konularda yerel mahkemenin kararının doğru olduğuna hükmetmiştir. Ancak, fazla mesai yapılıp yapılmadığı hususunda uyuşmazlık bulunduğu, cd kayıtlarının geçerli sayılıp sayılmayacağına yönelik gerekçe olmadığı, belirlenen ücretin hatalı tespit edildiği ve brüt ücret kullanılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, yerel mahkemenin kararını bozmuştur.
Yukarıdaki kararda, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 177. maddesi, işçi ücretlerinin belirlenmesi için bordro kullanılması gerektiği, fazla çalışma ücretinin hesaplanmasında çıplak ücretin esas alınması gerektiği ve eksik inceleme yapılarak hüküm kurulmasının hatalı olduğu vurgulan

9. Hukuk Dairesi 2015/4803 E. , 2016/84 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 23/02/2000 - 17/10/2012 tarihleri arasında aylık brüt 3.130,00 TL ücretle çalıştığını, ayda ortalama 50-60 saatlik fazla çalışma yaptığını, ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek, fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının fazla çalışma yapmadığını, alacağın zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili son celse mahkemeden ıslah yoluna başvurmak için süre talep etmiş, mahkemece tahkikatın tamamlandığı gerekçesiyle taraflardan son sözleri sorularak karar verilmiş ise de, 6100 sayılı HMK"nın 177. maddesine göre, göre ıslah, tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir. Tahkikat karar verilmekle tamamlanır. Bu nedenle davacı vekiline ıslah yapmak için süre verilmeden hüküm kurulması isabetsizdir.
3-Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.

Dosya kapsamından fazla çalışma süresinin davacı tanık beyanlarına itibarla belirlendiği anlaşılmaktadır. Davalı tarafından işyerine giriş - çıkış kayıtlarını gösteren cd sunulmuş olup, giriş- çıkış kayıtlarının neden geçerli sayılmadığı gerekçelendirilmemiştir. Mahkemece cd kayıtlarının dökümü alınarak, bu kayıtlar bir değerlendirmeye tabi tutulmalı ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalıdır.
4-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının ücreti net 3.130,00 TL kabul edilmiş ve bu ücrete ikramiye de eklenerek hesaba esas ücret belirlenmiş ise de, davacının ücret iddiası brüt 3.130,00 TL "dir. Kaldı ki fazla çalışma hesabına esas alınacak ücret çıplak ücret olup, bu ücrete ikramiye ödemesinin dahil edilmesi hatalıdır. Ücret davacının iddiası gibi brüt 3.130,00 TL kabul edilmeli, istek konusu geçmiş dönemler açısından da belirlenebiliyor ise bordrodan, belirlenemiyorsa bilinen ücretin asgari ücrete oranı yapılarak belirlenecek ücrete göre hesap yapılmalıdır. Hatalı tespit edilen ücrete göre yapılan hesaba itibarla hüküm kurulması isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 11/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.