Uyuşturucu madde ticareti yapma - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/9863 Esas 2017/4099 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi         2015/9863 E.  ,  2017/4099 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : 3. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : 1-Uyuşturucu madde ticareti yapma
2-Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet, ceza verilmesine yer olmadığına

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
1- Sanık hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve E.2014/140; K.2015/85 sayılı kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile artırma ve indirme nedenleri tartışılarak yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde ise;
Olay tarihinde yapılan ihbar üzerine kolluk görevlilerince Şanlıurfa-Çanakkale seferini yapan otobüste yapılan arama sonucunda net ağırlığı toplam 600,4 gr olan esrar maddesi ile birlikte yakalanan sanığın, kendisini daha fazla ceza almaktan kurtarabilmek için ele geçen maddeleri satmak için değil çalışmak amacıyla gittiği Balıkesir"de kullanmak amacıyla götürdüğünü beyan ettiği, sanığın uyuşturucu madde kullandığının teknik yöntemlerle de belirlenmediği anlaşılmakla; sanık hakkında atılı suçtan beraatine karar verilmesi gözetilmeden, dosya kapsamına uygun olmayan gerekçeyle etkin pişmanlık nedeniyle TCK"nun 192. maddesinin son fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 22.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.