Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/8914 Esas 2020/7398 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8914
Karar No: 2020/7398
Karar Tarihi: 18.06.2020

Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/8914 Esas 2020/7398 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tehdit ve yaralama suçlarından verilen hükümlere ilişkin temyiz başvurusu yapılmıştır. Yargıtay Ceza Dairesi, yaralama suçuna verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına sadece itiraz yolunun açık olduğunu belirtmiştir. Yaralama suçuyla ilgili cezanın hüküm tarihinde temyiz edilemez olduğu anlaşılarak temyiz isteği reddedilmiştir. Tehdit suçuna ilişkin ise temyiz isteği reddedilmeden önce sanığın savunmaları doğrultusunda olayın çıkış nedeni ve gelişmesinin incelenmemesi nedeniyle yetersiz gerekçeyle hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin karar ve 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanması süresi ve şekilinin kanunda öngörülen biçimde uygulanması zorunluluğundan bahsedilerek, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi, TCK'nın 29. maddesi, TCK'nın 53. maddesi ve 53/1-c maddesidir.

4. Ceza Dairesi 2016/8914 E. , 2020/7398 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ... hakkında yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu,
Anlaşıldığından, müşteki ..."in tebliğnameye uygun olarak, temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2-Sanık ... hakkında yaralama eyleminden kurulan kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ..."in tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
3-Sanık ... hakkında tehdit eyleminden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyize gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;
a-Sanık ..."in aşamalarda, kavgayı sanık ..."un başlattığını savunması karşısında, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi üzerinde durulup, TCK"nın 29. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmayarak yetersiz gerekçeyle kurulması,
b-Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın ve TCK"nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde uygulanması zorunluluğu, Kanuna aykırı ve sanık ..."in temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 18/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.