MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18/09/2007 tarihli, 2007/125-186 sayılı ve benzer kararlarında, sanık hakkında temyiz edilmeksizin kesinleşen ilk hükmün, ancak suç tarihinden sonra yürürlüğe giren kanunlar yönünden talep üzerine ya da resen uyarlama yargılamasının konusu olabileceği ve genel yargı ile uyarlama yargısının birlikte yürütülemeyeceğinin belirtildiği, somut olayda Adana 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2003 tarihli kararının temyiz dışı sanık ... tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/05/2006 tarihli iade kararıyla 5237 sayılı yasa hükümlerinin değerlendirilmesi amacıyla geri gönderildiği, sanık ... yönünden temyiz edilmeden kesinleştiği, sanık ... hakkındaki uyarlama yargılaması ile genel hükümlere göre hakkındaki yargılama süren sanık ... hakkındaki davanın, farklı hükümlere bağlı olması ve birlikte görülemeyeceği gözetilip, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi uyarınca adı geçen sanık hakkındaki davanın ayrılmasına karar verildikten sonra, uyarlama yapılması zorunlu ise de;dosyanın geçirdiği aşama nazara alınarak bu husus bozma nedeni yapılmamıştır. Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddeleri uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Kanun’un 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesinde yer alan suçun ögelerinin farklı olduğu; gündüz sayılan zaman diliminde muhkem olduğu belirlenen kilitli kapısını suç ortaklarıyla birlikte sert bir aletle zorlayıp zarar vermek suretiyle açarak müştekinin işyerine girip atılı suçu işleyen sanığın eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesine uyan hırsızlık suçunun yanı sıra, aynı Kanun’un 116/2,119/1-c, 151/1. maddelerine uyan işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu ve bu suçlar yönünden CMK"nın 253 ve 254. maddelerinde öngörülen uzlaşma hükümlerinin uygulanma olanağı değerlendirilip sonucuna göre belirlenecek cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan kanunun belirlenmesi zorunluluğu gözetilmeyerek hüküm kurulmak suretiyle 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 10/07/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.