Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1116 Esas 2019/12639 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1116
Karar No: 2019/12639
Karar Tarihi: 10.07.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1116 Esas 2019/12639 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Sanık, suça konu jant ve lastikleri bir üçüncü kişiye satmıştır ve bu kişi tarafından mağdura iade edilmiştir. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre, sanığın üçüncü kişiye sattığı eşyanın üzerinde tasarruf yetkisi kalmadığından, mağdura iade edilmiş olması gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabul edilemez. Bu nedenle 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinin uygulama şartlarının oluşmadığı gözetilmelidir. Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararına göre, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilmelidir. Mahkeme, yapılan duruşmaya, toplanan delillere ve hakimin kanaatine göre, temyiz itirazlarının yerinde olmadığına karar vererek hükmü onamıştır.
Kanun Maddeleri:
- 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 763. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 168. ve 53. maddeleri

2. Ceza Dairesi 2019/1116 E. , 2019/12639 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık suça konu jant ve lastikleri sattığı yeri göstererek mağdura iadesini sağlamışsa da Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.03.2013 gün ve 2012/6-1232 esas -2013/106 karar sayılı kararında da açıklandığı üzere; “4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 763. maddesi uyarınca suça konu eşyayı bir üçüncü kişiye satmak suretiyle zilyetliği devreden sanığın artık eşya üzerinde tasarruf yetkisi kalmadığından, üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan eşyayı sattığı yeri göstermesi sonucu eşyanın satın alan kişiden alınarak mağdura iadesinin 168. madde anlamında sanık tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabulünün mümkün olmadığı, 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesinin uygulama şartlarının oluşmadığının gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA 10/07/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.