Devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışmak - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/5521 Esas 2019/6176 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışmak
Hüküm : İzmir 8. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK’nın 250.maddesi ile görevli) 2006/534 Esas - 2006/216 Karar sayılı ilamı ile kesinleşen hüküm
yönünden yapılan yeniden yargılama neticesinde önceki hükmün değiştirilmesini gerektirir bir hal tespit edilemediğinden CMK’nın
323/1. maddesi gereğince önceki hükmün onaylanması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İzmir Devlet Güvenlik Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığının 30.12.1993 tarih ve 1993/212-175 sayılı iddianamesi ile sanık hakkında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda; İzmir (Kapatılan) Devlet Güvenlik Mahkemesinin 06.08.1998 tarih ve 1998/38 - 1998/157 sayılı kararı ile sanığın mahkumiyetine karar verilmesine müteakip yeniden ele alınıp İzmir 8. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK’nın 250. maddesi ile görevli) 24.07.2006 tarih 2006/534-216 sayılı ek kararı ile hükmün değiştirilmesine yer olmadığına dair verilen kararın Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 08.03.2007 tarihli 2007/791 Esas 2007/1871 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, AİHM’e yapılan başvuru neticesinde Devlet Güvenlik Mahkemesi bünyesinde askeri hakimlerin görev yapmış olması nedeniyle AİHS’nin 6/1. maddesinin ihlal edildiğine karar verilmesi üzerine hükümlü müdafii tarafından yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunulduğu, aynı Mahkemenin 23.07.2013 tarihli ve 2013/477 D. İş sayılı kararı ile talebin reddine ve ardından İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.09.2013 tarihli ve 2013/291 D. İş sayılı kararı ile de itirazın reddine karar verildiği, bu karara karşı Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün talebine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma talebinde bulunması üzerine Dairemizin 29.12.2016 tarihli 2016/6136 Esas 2016/7709 Karar sayılı ilamı ile İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.09.2013 tarihli ve 2013/291 D. İş sayılı kararının bozulmasına karar verilmesine müteakip yargılamanın yenilenmesi davasının görülerek önceki hükmün onaylanmasına karar verildiği, yeniden yapılan yargılama sonucunda kurulan hüküm, daha önce Yargıtay denetiminden geçerek onanan hükme ilişkin olması nazara alındığında kanun yolu incelemesinin temyiz olduğu tespit edilerek yapılan incelemede,
Anayasanın 141, 5271 sayılı CMK"nın 34/1, 230. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK"nın 308/7. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirmesi için gerekçe bölümünde, mevcut delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği, özellikle anılan AİHM kararının gerekçesi nazara alınarak kesinleşmiş karara atıf yapılmasıyla yetinilemeyeceği gözetilmeden eksik ve yeterli olmayan gerekçeyle yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün öncelikle bu sebepten dolayı BOZULMASINA, suç vasfı, hükmolunan ceza miktarı ve infazda geçirilen süre gözetilerek infazın durudurulması ve tahliye talebinin reddine, 17.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.