Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7094 Esas 2020/5581 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7094
Karar No: 2020/5581
Karar Tarihi: 03.11.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7094 Esas 2020/5581 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişiyi taksirle yaralama suçundan dolayı cezalandırmaya yer olmadığına karar vermiştir. Sanık, yorgunluk nedeniyle direksiyon başında uyuyakaldığında aracını kaybetmiş ve annesi yaralanmıştır. Mağdur, kaza sonrası bir hafta sonra hayatını kaybetmiştir. Mahkeme, mağdurun ölümü ile sanığın suçu arasında illiyet bağı olup olmadığını tespit etmeyerek eksik bir inceleme yapmıştır ve bu nedenle karar kanuna aykırıdır. Sanığın durumu açıklayan raporun alınması gereklidir. Sanığın eylemi TCK'nın 85/1. maddesi kapsamında kalabilir. Bunun yanı sıra, mağdurun yaralanma derecesini açıklayan kesin adli raporun alınması gerekmektedir. Sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına dair karar kanuna aykırıdır ve bozulmuştur. Kanun maddeleri; TCK'nın 22/6 ve CMK’nın 223/4-d'dir.

12. Ceza Dairesi 2019/7094 E. , 2020/5581 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 22/6 ve CMK’nın 223/4-d maddeleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına

Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine;ancak;
1-Olay günü gece yarısı hac ziyaretinden dönen sanığın sabaha kadar otobüsle Kastamonuya kadar yolculuk yaptığı, kardeşinin evinde bulunan kendisine ait araçla dinlenmeden sabah saat 09:45’te yola çıktığı, kendi beyanına göre de yolculuktan kaynaklanan yorgunluğu sebebiyle direksiyon başında uyuyakaldığı ve meskun mahal dışındaki bölünmüş yolda direksiyon hakimiyetini kaybederek önce soldaki orta refüje daha sonra sağ taraftaki bariyerlere çarparak dik şekilde yol içinde durduğu, kaza sonrası gözünden yaralanan annesinin İstanbul Şişli Etfal Hastanesinde 17.10.2015 tarihinde ameliyat edildiği, 19.10.2015’ te taburcu edilmesinin ardından sanığın evinde bulunduğu sırada 25.10.2015’te vefat ettiği ve ölümünün doğal ölüm olarak kabul edilmesiyle otopsi işlemleri yapılmadan defnenildiği olayda; kazadan 1 hafta sonra vefat eden mağdurun ölümü ile kaza arasında illiyet bağı bulunup bulunmadığı konusunda mağdurun tedavi evraklarının temin edilerek İstanbul Adli Tıp Kurumundan rapor alınarak, nedensellik bağının tespit edilmesi halinde sanığın eyleminin TCK"nın 85/1. maddesi kapsamında kalacağı gözetilmeksizin eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabule göre de;
2-Atılı suçun bilinçli taksirle işlendiği kabul edildiği halde geçici raporunda hayati tehlikesinin bulunduğunun tespit edilen mağdurun yaralanmasının derecesini bildirir kati adli raporunun aldırılmasının ardından sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken mağdurun basit şekilde yaralandığı kabul edilerek yazılı şekilde sanık hakkında TCK’nın 22/6. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 03/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.