Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1745 Esas 2019/12596 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, sanık ...’un adli sicil kaydında yer alan İzmir 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 28.11.2007 tarih ve 2006/377 Esas, 2007/632 Karar sayılı ilamında da TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
1. Etkin pişmanlığın soruşturma aşamasında gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesi ile uygulama yapılırken, anılan maddenin 2. fıkrasındaki indirim oranının üst sınırı olan 1/2 oranından daha fazla indirim yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde 1/2 oranında indirim yapılarak fazla cezaya hükmedilmesi,
2. Sanık ...’un adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan İzmir 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/449 Esas ve 2008/388 Karar sayılı ilamı ile hükmedilen cezanın TCK"nın 157/1. maddesi uyarınca verilmiş olduğu, bahse konu suçun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, yapılacak uyarlama yargılaması sonucunda uzlaşmanın sağlanması halinde bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, sanığa ait adli sicil kaydındaki TCK’nın 142/2-b maddesi uyarınca verilmiş 4 yıl hapis cezasını içeren İzmir 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 28.11.2007 tarih ve 2006/377 Esas, 2007/632 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu belirlenerek bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
3. Sanık ...’nin adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/376 Esas ve 2008/548 Karar sayılı ilamı uyarınca verilen 1 yıl hapis cezasının TCK"nın 157/1. maddesi uyarınca verilmiş olduğu, bahse konu suçun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına alındığı ve 19.12.2018 tarihli ek karar ile uzlaşma sağlanarak düşmesine karar verildiği, bu sebeple bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, sanığa ait adli sicil kaydındaki TCK’nın 142/1-b maddesi uyarınca verilmiş 4 ay hapis cezasını içeren Antalya 8. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2012/776 Esas ve 2012/1277 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu belirlenerek bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınmasında zorunluluk bulunması,
4. Hüküm tarihinde Isparta E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanık ..."ye, duruşmadan bağışık tutulmak isteyip istemediği sorulmadan ve bu hususta bir karar alınmadan, hükmün açıklandığı 24/10/2014 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle, 5271 sayılı CMK"nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan (sanık ... yönünden diğer yönleri incelenmeyen) hükümlerin bu sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 09.07.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.