MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müşteki beyanına göre sanık tarafından çalınan suça konu aracın iş yerinin kapısı kilitli olan garajında kontak anahtarı üzerinde iken çalınmış olduğu, garaj kapısının da muhtemelen anahtar ile açılmış olabileceği, aracı kullanması için sanığa kendisinin izin vermediği yönündeki beyanları, sanığın ise aşamalarda suça konu aracı anahtar ile çalıştırıp eğlenmek amacıyla taksime gittiği yönündeki beyanları karşısında sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/2-d maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerekirken, suç vasfının belirlenmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde aynı Kanun’un 142/1-b maddesi gereği hüküm kurulması; sanık karakol ifadesinde suça konu aracı gece 23:30’da iş yerinden aldığını beyan etmiş olduğu halde sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 09.07.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.