21. Hukuk Dairesi 2016/6527 E. , 2017/8832 K.
"İçtihat Metni"
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde yer altı maden işçisi olarak asgari ücretle devamlı çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, feri müdahil Kurum ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların sair temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava; davacının, 01.06.1989 – 09.11.1992 ve 20.11.1995 – 31.07.1996 tarihleri arasında davalı işyerinde yer altı maden işçisi olarak kesintisiz olarak çalıştığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; davacının davalı işyerinde 01.06.1989 – 30.06.1989 tarihleri arasında kesintisiz ve Kurum taban ücreti karşılığında yeraltı maden işlerinde çalıştığı halde hizmet süresinin 30 gün yerine 2 gün olarak bildirildiği ve böylece davacının bu döneme ilişkin asgari ücret üzerinden 28 günlük hizmetinin eksik bildirildiğinin tespitine, 05.11.1991 – 31.03.1992 tarihleri arasında kesintisiz ve Kurum taban ücreti karşılığında yeraltı maden işlerinde çalıştığı halde hizmet süresinin 95 gün yerine 33 gün olarak bildirildiği ve böylece davacının bu döneme ilişkin asgari ücret üzerinden 62 günlük hizmetinin eksik bildirildiğinin tespitine, 20.08.1992 – 30.09.1992 tarihleri arasında kesintisiz ve Kurum taban ücreti karşılığında yeraltı maden işlerinde çalıştığı halde hizmet süresinin 40 gün yerine 6 gün olarak bildirildiği ve böylece davacının bu döneme ilişkin asgari ücret üzerinden 34 günlük hizmetinin eksik bildirildiğinin tespitine, 20.11.1995 – 31.03.1996 tarihleri arasında kesintisiz ve Kurum taban ücreti karşılığında yeraltı maden işlerinde çalıştığı halde hizmet süresinin 100 gün yerine 43 gün olarak bildirildiği ve böylece davacının bu döneme ilişkin asgari ücret üzerinden 57 günlük hizmetinin eksik bildirildiğinin tespitine, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar verilmiştir.
.../...
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının davalı işyerinde yer altı maden işçisi olarak çalıştığı, davacının 01.06.1989 – 30.06.1989, 05.11.1991 – 31.03.1992, 20.08.1992 – 30.09.1992 ve 20.11.1995 – 31.03.1996 tarihleri arasındaki kısmi çalışmalarının davalı Kurum"a bildirildiği, davacının 1992/Ocak ayında 10 gün çalıştığına dair imzalı ücret bordrosu bulunduğu anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda; her ne kadar mahkemece davacı, davalı işyerinde 05.11.1991 – 31.03.1992 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığı halde hizmet süresinin 95 gün yerine 33 gün olarak bildirildiği ve böylece davacının bu döneme ilişkin asgari ücret üzerinden 62 günlük hizmetinin eksik bildirildiğinin tespitine karar verilmişse de; 05.11.1991 – 31.03.1992 tarihleri arasında 146 gün olduğu, bu durumda davacının eksik 112 günü olduğu, ancak dosyada mevcut 1992/ocak ayına ait imzalı ücret bordrosunda davacının 10 günlük çalışmasının bildirildiği dikkate alınmadan sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; davacının 05.11.1991 – 31.03.1992 tarihleri arasındaki çalışma süresini imzalı ücret bordrosunu ve ilk kararın davacı tarafça temyiz edilmemiş olmasını dikkate alarak hangi ayda ne kadar çalışma olduğunu açıkça yazarak infaza elverişli bir bir şekilde tespit etmekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,
06.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.