Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/15457 Esas 2017/4024 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/15457
Karar No: 2017/4024
Karar Tarihi: 21.06.2017

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/15457 Esas 2017/4024 Karar Sayılı İlamı

Özet:

20. Ceza Dairesi'nin 2015/15457 E. ve 2017/4024 K. sayılı kararında sanık hakkında uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin usulsüz bir şekilde uygulandığına ve yapılan tebligatın yerinde olmadığına dair şikayetler nedeniyle karar bozulmuştur. Ayrıca, suç tarihinde yürürlükte olan kanun ile sonrasında yürürlüğe giren kanunun hükümlerinin ayrı ayrı değerlendirilip karşılaştırma yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5560 sayılı Kanun ile değişik Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun ile değişik Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi

20. Ceza Dairesi 2015/15457 E. , 2017/4024 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : 6. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-Sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dayanak teşkil eden Ankara 6. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 19.11.2013 tarihli, 2013/356 esas ve 2013/370 karar sayılı dava dosyasının aslı ya da onaylı fotokopisinin, denetime olanak sağlamak üzere dosyada bulundurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin 19/11/2013 tarihli kararın, infaz için Ankara Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne gönderilmesinden sonra, sözü edilen Müdürlükçe tedbirin yerine getirilmesi için askerlik dönüşü sanığa çıkarılan çağrı davetiyesinin, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesinde, “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü öngörüldüğünden, sanığın bilinen en son adresi olan “Altındağ/Ankara” adresine ilk önce tebliğ edilmesi gerekirken, doğrudan mernis adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi uyarınca yapılan 19.02.2015 tarihli tebliğin, usulsüz olduğu anlaşılmakla; söz konusu çağrıdan usulüne uygun olarak haberdar edilmemiş olması nedeniyle, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüğünü ihlal ettiği kabul edilemeyeceğinden, Mahkemece “tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına devam edilmesine” karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devam edilerek yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
3-Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı değerlendirilip karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe Kanun tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 21.06.2017 tarihinde oy birliği ile karar verildi.