Sanık ...’ün hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan, TCK"nın 155/2, 62, 52/2-4 ve 58/6 maddeleri gereğince üç kez ve TCK’nın 155/2, 62, 52/2-4 maddeleri gereğince 1 kez cezalandırılmasına dair Antalya 14. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 31/05/2012 tarih ve 2011/632 esas, 2012/631 sayılı kararı aleyhine vaki temyiz istemi üzerine, düzeltilerek onama talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 12/02/2014 gün ve 2012/283866 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmiş, Dairemizin 09/11/2016 gün ve 2014/4933 Esas, 2016/8479 sayılı kararıyla hükmün onanmasına karar verilmiştir.
6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve C düzeltilerek ezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un yürürlüğe girmesi üzerine anılan kanunun 99. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesi uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından, Yargıtay 23. Ceza Dairesinin 17/03/2016 gün ve 2015/12559 esas, 2016/3089 karar sayılı ilamı ile mahkemenin sanık ... hakkındaki tekerrür uygulamasına esas alınan Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/132 esas ve 2010/572 karar sayılı mahkumiyeti nedeniyle eski hale getirme talebinin kabul edilerek temyiz incelemesi yapılıp bilahare 17/03/2016 tarihli düzeltilerek onanma kararının verildiği ve bu halde Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/132 esas ve 2010/572 karar sayılı mahkumiyetinin bu tarihten yani iş bu incelemeye konu sanığın katılanlar ..., ... ve ..."a yönelik sırasıyla 13/05/2011, 24/08/2011 ve 18/04/2011 suç tarihli eylemlerinden sonra kesinleştiği için hakkında 5237 sayılı TCK"nun 58.maddesinin uygulanmasına esas alınamayacağı gerekçesiyle yapılan itiraz üzerine dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itiraz delikçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden, itirazın KABULÜNE,
Dairemizin 09/11/2016 gün ve 2014/4933 Esas, 2016/8479 karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
Sanığın yokluğunda verilen kararın, sorguda bildirdiği adresi yerine, sanığın mernis adresine tebliğ edildiği dikkate alınarak, 10.07.2012 tarihinde yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı, bu sebeple aynı kanunun 28-29. maddeleri gereğince ilanen tebligat yapılması geçersiz olduğundan, sanık müdafiinin 02/10/2012 tarihli temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmemesinin ve 5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin (1), (2), ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden koşulları oluşması halinde uygulanması gerektiğinin tartışılmaması infaz aşamasında gözetilmeleri mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın takip işi yaptığı ve katılanlar ..., ..., ... ve ..." ile Bağ-kur emeklilik ve tescil işlemlerini takip etmesi konusunda anlaştıkları, bu amaçla katılanlardan para aldığı, ancak söz konusu işlemleri takip etmediği gibi paraları da iade etmediğinin iddia edildiği olayda, sanığın katılanlara yönelik eylemlerinin hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108-152 sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, bunun gerekçelerinin gösterilmesi, dayanılan gerekçelerin de yasal olması ve dosya içeriğiyle örtüşmesi gerektiği halde mahkemece adli para cezasının gerekçe gösterilmeksizin alt sınırın üzerinde tayin edilmesi suretiyle 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesine aykırı davranılması,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08/04/2008 tarih ve 57/74 E.-K. sayılı kararında da vurgulandığı üzere ve 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesine göre, suç tarihinden sonra kesinleşen ilamların tekerrüre esas alınamayacağı dikkate alınarak, sanık hakkında, suç tarihinden sonra kesinleşen Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2010/132 Esas, 2010/572 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın suç tarihinden önce kesinleşen ve tekerrüre esas başkaca ilamının da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkralarından adli para cezasına ilişkin sırasıyla, "120 gün", "100 gün" ve “2000 TL” adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerlerine, sırasıyla “5 gün”, "4 gün" ve “80 TL” ibaresi eklenmesi ve hüküm fıkralarından, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkarılması suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.