MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, 341 ada 41 parsel sayılı taşınmazın 2/8 payının adına kayıtlı iken davalı oğullarının baskı ve tehditleri sonucu 23/05/2008 tarihinde 1/8 er paylarla davalılara temlik ettiğini, davalıların kendisine herhangi bir satış bedeli ödemediklerini ileri sürerek dava konusu taşınmazdaki davalılara ait 1/8 er hissenin iptali ile adına tesciline karar verilmesini istemiş, 13.10.2011 tarihli dilekçesi ile dava konusu taşınmazın yargılamanın devamı sırasında davalılar tarafından üçüncü şahsa devredilmesi nedeni ile davayı alacak davası olarak ıslah ettiğini, 14.10.2014 tarihli dilekçesi ile dava değerini 150.00 TL olarak ıslah ettiğini bildirip bu bedelin davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, savunma getirmemişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulü ile 75.000’er TL’nin davalılardan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı ... vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik Hâkimi ...’ın raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

-KARAR-

Dosya içeriğine, toplanan delillere, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; davalı ..."ın yerinde bulunmayan temyiz itirazının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı 7.684.50.-TL bakiye onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 04.04.2018 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

-KARŞI OY-

Davacı, çekişme konusu taşınmazdaki payını, davalıların sürekli baskı ve tehditleri hatta müessir fiilde bulunmaları sonucunda davalı oğullarına devretmek zorunda kaldığını ileri sürüp iptal-tescil istemiştir.
İddianın içeriğinden ve ileriye sürülüş biçiminden davada ikrah (korkutma) hukuksal nedenine dayanıldığı açıktır.
Kargir apartman nitelikli 341 ada 41 sayılı parselin 1/8"er payının satış suretiyle davalılara ait olduğu kayden sabittir.
Yargılama aşamasında davalıların paylarını temlik etmeleri üzerine HMK 125/1-b uyarınca davacı isteğini bedele dönüştürmüştür.
Borçlar Kanunu"nun 29 ve 30. TBK"nun 37 ve 38.maddelerinde düzenlenmiş olan ikrahın varlığını ve ikrah nedeniyle bir sözleşmenin geçersizliğini ileri sürebilmek için, bazı koşulların gerçekleşmesi zorunludur.
Bu koşullar;
1.Tehdit (korkutma) ciddi olmalı ve korkutulan kişinin irade ve kararına etki yapmak amacına yönelmelidir.
2.Tehdit hukuka aykırı bulunmalıdır.
3.Tehdit, korkutulan kişinin zarar vermesine esaslı biçimde etki yapmış olmalıdır.
4.Tehdit, karşı tarafta esaslı bir korku uyandırmalıdır. Korkunun esaslı sayılabilmesi için; korkutulan kişinin kendisinin yahut yakın akrabasından birinin hayat ya da namus yahut mallarına yönelik tehlikenin önemli (ağır) ve yakın olması gerekir şeklinde sıralanabilir.
Öte yandan, kural olarak yasal bir hakkın kullanılacağını bildirmek dava açılacağı, icra takibi yapılacağı, iflasın isteneceği tehditlerini ileri sürmek, yada yasal bir hakkı kullanmak ikrah sayılamaz.
Bilindiği üzere, HMK"nun 190 TMK"nun 6.maddeleri uyarınca herkes iddiasını kanıtlamakla yükümlüdür.
Somut olaya gelince, mahkemece 1/8"er payın davalılar adına tesciline ilişkin resmi akit tabloları getirtilmemiş, davacı tarafından temlik edilip edilmediği kayden saptanmamıştır.
Dinlenen davacı tanıklarının görgüye dayalı bir bilgileri bulunmayıp, davacıdan duyduklarını aktarmışlardır. Ayrıca tehdit edildiğini iddia eden davacının kolluk güçlerine yaptığı bir başvuru da yoktur.
Bir başka husus ta hükümde korkutmanın nasıl gerçekleştiği yönünde bir gerekçe yer almamaktadır. Oysa Anayasanın 141/3.maddesi "bütün mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır" hükmüne amirdir.
Üstünkörü verilen kararlar adalet duygusunu zedelediği gibi vicdanları da sızlatacaktır.
Tüm bu açıklamalardan sonra davacının iddiasını kanıtlayamadığı, korkutmanın koşullarının oluşmadığı, bu nedenlerle temyiz eden davalı hakkındaki davanın reddine karar verilmesi için hükmün bozulması düşüncesinde olduğumdan sayın çoğunluğun onama görüşüne katılamıyorum.