Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/298 Esas 2017/3993 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/298
Karar No: 2017/3993
Karar Tarihi: 20.06.2017

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/298 Esas 2017/3993 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 26. Asliye Ceza Mahkemesi, suç ise kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma. Sanık mahkum edildi, ancak bazı temyiz itirazları kabul edildiği için karar bozuldu. İlk olarak, kanunun 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendindeki hükümler, 6545 sayılı Kanun ile değiştirildiği için, sanığın Osmaniye Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğünün çağrı davetnamesine uymamasının tek başına mahkumiyet için yeterli olmadığı belirtildi. İkinci olarak, Anayasa Mahkemesi'nin 2015 tarihli bir kararı nedeniyle TCK'nın 53. maddesi yeniden değerlendirilmeliydi. Son olarak, sanığın tekrar suç işlemesi durumunda uygulanacak tekerrür hükümlerinin, uyarlama işlemi yapılmadan uygulanıp uygulanmayacağı sorusu gündeme getirildi. Kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi ve 6545 sayılı Kanun, TCK'nın 53. maddesi.

20. Ceza Dairesi 2017/298 E. , 2017/3993 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : 26. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır " hükmü gereğince sanığa Osmaniye Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğünün 24/08/2012 tarihinde sanığa tebliğ edilen çağrı davetnamesi ile 10 gün içerisinde adı geçen müdürlüğe gelmesi konusunda ihtarda bulunulduğu; sanığın 14/09/2012 tarihinde tebliğ tebellüğ belgesini imzalayarak müracaat ettiği, ancak Osmaniye Devlet Hastanesi Baştabipliği’nin 09/10/2012 tarihli raporu ile tedavi programına devam etmediğinin belirtildiği, uyarı davetnamesinin 18/10/2013 tarihinde sanığa tebliğ edilmesine rağmen sanığın tedaviye devam etmemesi üzerine, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtarat gönderilmediğinin anlaşılması karşısında; sanığın ilk ihtarata uymamasının, kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeden mahkûmiyet kararı verilmesi,
2-Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve E.2014/140; K.2015/85 sayılı kararının 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
3-Tekerrüre esas alınan Osmaniye 1.Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/472 esas 2009/595 karar sayılı ilamı ile verilen 10 ay hapis cezası cezası, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olup; karar tarihinden sonra 6545 sayılı Kanun"la TCK"nın 191. maddesinde değişiklik yapılmış olması karşısında ve koşullarının oluşması durumunda, "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" ve “davanın düşmesi” seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, tekerrüre esas alınan ilamla ilgili olarak yasal değişiklik sonrası uyarlama işlemi yapılarak tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 20/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.