Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Davacı, iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan peşin değerli gelirler ile yapılan cenaze yardımı nedeniyle uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde isteği hüküm altına almıştır.
Hükmün, davacı kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı, iş kazası sonucu vefat eden sigortalıya bağlanan gelir ve yapılan yardımların tahsilini talep etmiş, mahkemece, kısa kararda “Gerekçesi daha sonra açıklanacağı üzere;1-Davacının davasının kabulü ile 3.000,00 TL alacağın PSD"li gelir için onay tarihi olan 01/04/2008 tarihinden itibaren, cenaze yardımı yönünden ise ödeme tarihi olan 13/03/2008 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı kuruma verilmesine,
2-Sair hususların gerekçeli kararda belirtilmesine” dair hüküm kurulmuş iken, gerekçeli kararın hüküm kısmında “Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere alılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı kuruma verilmesine” dair hüküm kurulması; bu haliyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşturmuştur.
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 388. maddesinde “Hüküm sonucu kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, istek sonuçlarından her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında birer birer, açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir” hükmüne yer verilmesine, 389. maddesinde de “Verilen karar ile iki tarafa tahmil ve bahşedilen vazife ve haklar şüphe ve tereddüdü mucip olmayacak surette gayet sarih ve açık yazılmalıdır.” hükmünün öngörülmesine rağmen, kısa kararda ve gerekçeli kararda, taraflara yüklenen borç ve tanınan haklar konusunda birbiriyle çelişen ibarelere yer verilerek, anılan Yasanın amir hükümlerine aykırı olarak, infazda tereddüt oluşturacak şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Mahkemece, infazda esas alınabilecek yeni bir karar verilmesi yasal zorunluluğu ortadayken, mahkemece, infaza elverişli hüküm kurulmaması yönünden; kısa karar ile gerekçeli karar arasında infazda tereddüt doğuracak şekilde farklılık yaratılması isabetsizdir.
O hâlde, taraf avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 04.07.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.