Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/876 Esas 2020/5523 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan ... vekili, katılan ... ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre; sanığın akrabasının, ikamet ettikleri kasabada yapılan düğünü sebebiyle konvoy halinde gezdikleri sırada, düğüne katılan diğer kişilerin ve sanığın havaya ateş etmeleri neticesinde olay yerinde bulunan yaşı küçük katılan ...’un basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanması şeklinde meydana gelen olayda;
Her ne kadar sanık soruşturma aşamasında tüfekle havaya ateş ettiğini beyan etmiş ve jandarma kendisine katılanı vurup vurmadığını sorduğunda ikrarda bulunmuş ise de; olay yerinde sanık dışında atış yapan başka kişilerin de bulunduğu, katılanın yaralanmasına yol açan fişeğin sanığın tüfeğinden çıkıp çıkmadığının tespit edilemediği, sanığın kollukta müdafii huzurunda alınmayayan savunmasını kovuşturma aşamasında kabul etmediği anlaşıldığından; mahkemenin sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin, somut, inandırıcı deliller bulunmadığı gerekçesi ile şüpheden sanık yararlanır ilkesi uyarınca sanık hakkında beraat kararı vermesine ilişkin takdirinde isabetsizlik bulunmamakla; tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan ... vekili, katılan ... ve mahalli Cumhuriyet savcısının sanığın soruşturma aşamasında mağduru kendisinin vurduğunu beyan etmesinin mahkumiyete yeterli delil olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA; 02/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.