Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2017/5170 Esas 2018/565 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5170
Karar No: 2018/565
Karar Tarihi: 22.01.2018

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2017/5170 Esas 2018/565 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiş ve yapılan inceleme sonucunda, hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyete karar verilmiştir. Ancak, sanığın denetim süresinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle açıklanan hükümde eksik ve yetersiz gerekçe ile karar verilmiş, tutuklu kaldığı sürenin mahsubuna karar verilmemiş ve hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın yargılama gideri olarak yüklenmesi gereken tutarın terkin edilmesi gerektiği gözetilmemiştir. Bu sebeplerden dolayı hüküm bozulmuştur. Kararda, Anayasa'nın 141/3, 5271 sayılı CMK'nin 34 ve 230. maddeleri ile Ceza Genel Kurulu'nun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı, 5271 sayılı CMK'nin 231/11. ve 232/6. maddeleri, TCK'nin 63. ve 53. maddeleri, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesi ve 6352 sayılı yasa gibi kanun maddeleri geçmektedir.

3. Ceza Dairesi 2017/5170 E. , 2018/565 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması sureti ile mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1) Sanığın denetim süresinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanmasına karar verilirken açıklanan hükümde, Anayasa"nın 141/3, 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 230. maddeleri ile Ceza Genel Kurulu"nun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı gereğince mahkemenin gerekçeli kararında iddia, savunma, tanık beyanları ve diğer deliller somut olarak açıklanarak suçun öğeleri, kanıtlandığı kabul edilen olaylar denetime elverişli şekilde gösterilerek ve deliller tartışılarak, mahkemenin ulaştığı sonucun sanık, mağdur, Cumhuriyet savcısı ve diğer okuyan herkesi tatmin edici nitelikte olması gerekirken, yazılı şekilde eksik ve yetersiz gerekçe ile karar verilerek, 5271 sayılı CMK"nin 231/11. ve 232/6. maddelerine aykırı davranılması,
2) Sanığın, tutuklu kaldığı sürenin TCK"nin 63. maddesine göre mahsubuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinde belirilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4) Sanığın sarfına sebebiyet verdiği 9,00 -TL yargılama giderinin, 6352 sayılı yasanın 100. maddesi ile CMK"nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 22/01/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.