MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde 15/09/2008 tarihinden 10/08/2011 tarihine kadar öğretmen olarak çalıştığını, ... 2. İş Mahkemesinin 2011/500 Esas, 2012/342 Karar sayılı dosyasıyla davacının, davalıdan brüt 6.415,80 TL kıdem tazminatı alacağı olduğuna hükmedildiğini ancak taleple bağlı kalınarak brüt 100,00 TL kıdem tazminatı alacağının davalıdan tahsilinin hüküm altına alındığını, kararın Yargıtay 9. Hukuk Dairesince onararak kesinleştiğini ve bakiye alacak haklarının temini için bu davanın açıldığını belirterek bakiye kıdem tazminatını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti: iş
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davacı tarafın temyizi yargılama giderleri ve yargılama giderlerinden sayılan avukatlık ücretine yöneliktir.
6100 sayılı HMK" nun 326/1. maddesi uyarınca Kanunda yazılı haller dışında yargılama giderlerinin aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir. Kanunda yazılı hallerden birisi hiç şüphesiz Yasanın 312/2. maddesidir. Bu madde hükmüne göre davalı taraf davanın açılmasına sebebiyet vermemiş ve yargılamanın ilk duruşmasında da davacının talep sonucunu kabul etmiş ise yargılama giderinden sorumlu değildir. Hemen belirtmek gerekir ki anılan maddenin uygulanabilirliği bu iki koşulun birlikte gerçekleşmesine bağlıdır. Somut olayda davalı tarafın ön inceleme duruşmasından önce davayı kabul ettiği kabul edilse bile davanın açılmasına kendisinin sebebiyet verdiği anlaşılmaktadır. Zira, ... 2. İş Mahkemesinin 2011/500 Esas sayılı davasında davacının fazlaya ilişkin hakları saklı tutularak davanın kabulüne dair verilen kararın onanarak kesinleştiği ve bu davanın ise davacının fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulduğu ek dava olduğu ortadadır. Hal böyle olunca, davanın açılmasına sebebiyet veren davalının sonradan davayı kabul etmesinin sonuca etkisi bulunmamaktadır. Bu nedenle, HMK" nun 326/2. maddesi uyarınca yargılama giderinin davalıdan tahsiline, yine yargılama sırasında kendisini vekil ile temsil ettiren davacı taraf yararına karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken, yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına karar verilmesi ve davacı yararına avukatlık ücretine hükmedilmemesi hatalıdır.
Bu husus bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 370/2 maddesi uyarınca kararın düzelterek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın hüküm kısmının 4. paragrafının çıkarılarak yerine;
“Davacı tarafından yapılan 25,20 TL başvurma harcı, 107,90 TL peşin harç, 75,00 TL tebligat gideri olmak üzere toplam 208,10 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6. maddesine göre 378,95 TL avukatlık ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine," rakam ve sözcüklerinin eklenmesine, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 15/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verilmiştir.