Mahkemesi : KDZ.Ereğli 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 25/07/2014
Numarası : 2012/828-2014/389

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı Türkiye Taş Kömürü Kurumu Genel Müdürlüğü vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı şirkete bağlı olarak davalı idareye ait kömür ocağında davalı ... İnş. San. ve Tic. A.Ş."ye bağlı işçi olarak çalıştığını, iş akdini, ücretinin zamanında ve doğru olarak ödenmemesi nedeniyle bir grup işçi ile birlikte haklı nedenle feshettiklerinden bahisle kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı Türkiye Taş Kömürü Kurumu, kendisinin ihale makamı olduğunu, davacı ile arasında iş akdinin bulunmadığını bu nedenle alacaklarından sorumlu tutulmasının mümkün olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı ... İnş. San. ve Tic. A.Ş., davacının iş akdini kendisinin feshettiğini feshin haklı nedene dayanmadığını, bu nedenle kıdem tazminatını hak etmediğini, işyerinde 3’lü mesai uygulanması nedeniyle fazla mesai yapılmasının mümkün olmadığını, diğer alacaklarının tamamen ödendiğini bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, iş akdinin davacılar tarafından haklı nedenle feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve yapıyorsa ne kadar fazla mesai yaptığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
HMK"nun 26. maddesine göre hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.
Somut olayda, davacının dava dilekçesinde hafta tatili ücreti talebi olmadığı halde, mahkemece hükme esas alınan raporda bilirkişi tarafından, davacının fazla mesai hesabı yapılırken, davacının 3"lü vardiya sistemine göre çalıştığı ancak, 08.00-16.00 vardiyasında çalıştığı zamanlar haftanın 6 günü 2 saat fazla çalıştığı bu nedenle 3 haftada bir hafta, 08.00-18.00 saatleri arasında 10 saat çalışıp 1 saat ara dinlenmesi kullandığını bu nedenle günlük mesaisinin 9 saat ve haftalık mesainin de 54 saat olduğunu, diğer haftalarda 45 saat ve ayda iki pazar çalışması nedeniyle de 7,5 saat çalışması nedeniyle 3 haftada 151,5 saat çalıştığını, bunun 3’e bölünmesi sonucunda haftalık 50,5 saat çalıştığını ve haftalık fazla mesainin 5,5 saat olduğu kabulüyle hesaplama yapmış ve mahkemece de bu rapor hükme esas alınmıştır. Ancak bu hesaplama taleple bağlılık ilkesine aykırı olmuştur. Bu nedenle, davacının hafta tatili talebinin olmaması nedeniyle, fazla mesai hesabında ayda iki pazar hafta tatili çalışmasının katılması mümkün değildir.
Ayrıca, işyerinde denkleştirme usulünün uygulandığına dair dosyada beyan ve bilgi bulunmadığından 3 haftanın hesabının ortak yapılıp sonrada 3’e bölünmesi usulü de hatalı bir usuldür.
Yüksek Yargıtay’ın bir çok kararında ... İnş. San. ve Tic. A.Ş.ye bağlı işçilerin fazla mesai yapıp yapmadığına dair birbiri ile çelişkili karar ortaya çıktığı gözlenmiştir. Bu karmaşanın giderilmesi için dosya içeriğine ve dinlenilen tanık beyanlarına göre bir belirleme yapılması gerekli olmuştur. Dosya içeriğinden işyerinde, davacının 3’lü vardiya sistemine göre çalıştığı, ancak sadece gündüz vardiyasında yani 08.00- 16.00 vardiyasında her gün 2 saat fazla çalıştığı, bu nedenle günlük mesainin 10 saat olduğu ve bundan 1 saat ara dinlenmesinin düşülmesi ile 6 günlük çalışmasının 54 saat olduğu ve bundan haftalık yasal çalışma süresi olan 45 saatin çıkarılması sonucunda haftalık fazla mesaisinin 9 saat olduğu ve davacının yılda en fazla 17 hafta fazla mesai yaptığı anlaşılmaktadır. Mahkemece yapılacak iş, bu hususları gözönünde tutarak fazla mesai hesabının yapılmasını sağlamak ve çıkacak sonuca göre bir karar vermektir.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalı Türkiye Taş Kömürü Kurumu Genel Müdürlüğü"ne yükletilmesine, 15.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.