Tehdit - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/9494 Esas 2020/7236 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9494
Karar No: 2020/7236
Karar Tarihi: 18.06.2020

Tehdit - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/9494 Esas 2020/7236 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından dolayı ceza verilmesine yer olmadığı ancak akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri uygulanması gerektiği belirlenmiştir. Bu karar temyiz edilmiş ve Yargıtay 4. Ceza Dairesi tarafından incelenerek, sanık hakkındaki uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlendiği için basit yaralama ve hakaret suçları yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, hükümlerin bozulmasına karar verilmiş ve dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiştir ve sanığa isnat edilen TCK'nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, yine sanığa isnat edilen TCK'nın 86/2 maddesi kapsamındaki basit yaralama ve TCK'nın 125 maddesi kapsamındaki hakaret suçları yönünden ise, uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK'nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında basit yaralama ve hakaret suçları yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmaktadır.

4. Ceza Dairesi 2016/9494 E. , 2020/7236 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığı, akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri uygulanması

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Sanık ..."in tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından verilen hükümlere yönelik temyiz isteğinde,
Hükmün sanık ..."e 31.12.2014 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edildiği ancak sanık tarafından temyiz dilekçesinin 15.01.2015 tarihinde, bir haftalık temyiz süresinden sonra havale ettirildiği anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ..."in TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B-Sanık ... müdafiinin temyiz isteğine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, yine sanığa isnat edilen TCK"nın 86/2 maddesi kapsamındaki basit yaralama ve TCK"nın 125 maddesi kapsamındaki hakaret suçları yönünden ise, uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında basit yaralama ve hakaret suçları yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş ve sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 18.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.