Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/18567 Esas 2017/22055 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti, fazla mesai ücreti ve fazla sürelerle çalışma ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01.02.2005-12.01.2011 tarihleri arasında davalı işverenlikte çalıştığını, davalı işverenle yapılan anlaşmada haftada 40 saat çalışılacağı, hafta tatili ve genel tatil günlerinde çalışılmayacağının kararlaştırıldığını ancak mesai saatlerinin en az haftada 4 gün 23.00"e hatta 01.00, 02.00"ye kadar uzadığını, ayda üç Cumartesi ve bir Pazar günü çalışmasına ek olarak yılda en az 7-8 kez hafta sonları düzenlenen seminerlere katılmak zorunda bırakıldığını, yarım gün olan 28 Ekim"de tam gün çalıştırıldığını, 2-3 kez genel tatil günlerinde çalıştırıldığını iddia ederek, fazla mesai ve fazla sürelerle çalışma alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; yoğun dönemlerde zaman zaman fazla mesaiye kalan davacıya fazla mesai ücretinin aylık ücretinin içinde kendisine ödendiğini, taraflar arasında akdedilen 02.04.2008 tarihli hizmet sözleşmesinin 5. maddesinde kararlaştırılan ücrete fazla çalışma ücreti dahil tüm çalışma ücretlerinin dahil olduğunun belirtildiğini, taraflar arasında akdedilen sözleşmede de belirtildiği üzere işyerinde haftalık çalışma süresinin 45 saat olduğunu, ayrıca taleplerin zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Fazla sürelerle çalışma ücreti alacağını düzenleyen İş Kanunu’nun 41/3. maddesine göre, işyerinde fazla sürelerle çalışmadan söz edebilmek için işyerindeki haftalık çalışma saatinin 45 saatin altında olduğunu gösteren yazılı delil olmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta davacı, bu hususun bireysel iş sözleşmesi ile düzenlendiğini iddia etmiş, ancak dosyada mevcut bireysel iş sözleşmesinde böyle bir hükmün bulunmadığı görülmüştür. Davalı tanıklarından birisi iddiayı doğrulamış ise de bu husus, yukarıda açıklandığı üzere ispat için yeterli değildir. Açıklanan nedenle davacının haftalık 40-45 saat aralığında çalışması için talep ettiği fazla sürelerle çalışma koşullarının oluşmadığı gözetilerek sonuca gidilmesi gerekirken talebin yazılı gerekçeyle kabulü hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.