MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03/03/2016 tarih ve 2015/505-2016/152 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan 29/07/2008 tarihinde kredi kullandığını, bankanın kullanılan bu krediden değişik kalemler adı altında 5.040,00TL kredi dosya masrafı aldığı, kredi işlemleri sırasında kesintilerle ilgili bilgi verilmediğini, Tüketiciyi Koruma Kanununa aykırı olan bu kesintilerin iadesinin yapılması gerektiğini ileri sürerek kredi dosya masrafı adı altına kesilen 5.040,00TL"nin iadesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının kullanmış olduğu kredinin ticarî kredi niteliğinde olduğunu, bu hususun geri ödeme planında açıkça görüldüğünü, 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun 5. maddesi uyarınca Asliye Ticaret Mahkemesinin görevli olduğunu, ayrıca davacının 6201 sayılı ... 12/1 maddesi uyarınca tacir olduğu ve sözleşmenin eşit taraflar arasında akdedildiğini, sözleşme akdedilirken, ücret, komisyon ve diğer kredi şartlarının müzakere edildiği ve geri ödeme planının buna göre oluşturulduğunu, müvekkili bankanın da tacir olduğu ve komisyon almasının hukuka uygun olduğunu, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, davacının çekmiş olduğu kredinin ... Ticari ... Kredisi olduğu, ... 22.maddesi gereğince tacirin ücret isteme hakkı bulunduğu, 5411 sayılı Kanun ile bankalara faiz dışında menfaat elde etme hakkı tanındığı, bilirkişi raporunda belirtildiği üzere emsal banka uygulamalarında kredi tutarının genelde %2"si oranına kadar ücret ve komisyon alınabildiği, dosya içerisinde mevcut kredi geri ödeme planında açıkça kredi türünün "... Ticari ... Kredileri" olarak belirtildiği, ticari kredilerde Tüketici Kanunu Hükümlerinin uygulanamayacağı ve alınan komisyon ve dosya masrafının taraflarca karşılıklı mutabakat ile tahsil edildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, 29.07.2008 tarihli, tüketici kredisi sözleşmesi kapsamında kendisinden haksız olarak kesilen masraf ve kesintilerin istirdadını istemiştir. Mahkemece celp edilen 21.08.2008 tarihli kredi sözleşmesi borçlusunun dava dışı şirketler olduğu, davacının bu sözleşmeyi müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatıyla imzaladığı anlaşılmaktadır. Mahkemece benimsenen bilirkişi raporu doğrultusunda davanın reddine karar verilmiş ise de, davacı söz konusu rapora karşı incelemeye esas kredi sözleşmesinin yukarıda bahsi geçen 29.07.2008 tarihli sözleşme olduğu gerekçesiyle itiraz etmiştir. Bu durumda, öncelikle davalı bankadan, davacının borçlusu olduğu 29.07.2008 tarihli kredi sözleşmesinin örneği getirtilerek bu sözleşme kapsamındaki kredi türünün tüketici kredisi ya da ticari kredisi vasfının belirlenerek mahkemenin görev hususunun çözümü ve buna göre de uyuşmazlığın esasının 29.07.2008 tarihli sözleşme kapsamında değerlendirilmesi gerekirken, işbu dava ile ilgisi olmayan 21.08.2008 tarihli sözleşme esas alınmak suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 25.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.