MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, taraflar arasında faktoring sözleşmesi imzalandığını ve 3 adet bono toplamı 191.382,62 USD"lik faktoring işlemi yapıldığını, bonoların davalı tarafından tahsil edildiğini, kur artışı ile kur farkından dolayı müvekkilinin alacaklı hale geldiğini belirterek 35.922 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında ıslahla talebini 38.327,46 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında yapılan görüşmelerde kurun sabitlenmesi konusunda mutabık kalındığını, sözleşmedeki hüküm nedeniyle kur artışında dahi bu kur farkının ödenmesinin gerekmediğini, müvekkili tarafından faktoring işleminin fonlanması için DEK kredisi kullanılmış olması nedeniyle herhangi bir kur farkı kazancının da oluşmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, sözleşmenin V-3 maddesi ile kur farkından kaynaklı riskin davacı müşterinin üstlendiği ve sözleşmede kur farkı talep edilebileceği yönünde düzenleme olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 23.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.