Yağma - kasten yaralama - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/12838 Esas 2017/5022 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/12838
Karar No: 2017/5022
Karar Tarihi: 22.11.2017

Yağma - kasten yaralama - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/12838 Esas 2017/5022 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişiye karşı yağma ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak karar temyiz edildiğinde, sanığın akıl sağlığı ile ilgili duraksama nedeniyle rapor alınarak hüküm verilmesi gerektiğine karar verilmiştir. Ayrıca, sanığın yol kesme suçundan mahkum edilmesi için yeterli delil bulunmadığından karar da bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 32. maddesi (Akıl sağlığı muayenesi); 149. maddesi 1. fıkrasının (d) bendi (Yol kesme suçu).

6. Ceza Dairesi 2014/12838 E. , 2017/5022 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1) Sanık hakkında alınan 22.04.2010 tarihli Uz. Dr. ... tarafından düzenlenen tek hekim raporuna göre; işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algıladığı ve bu fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin geliştiğinin belirtildiği; 11.11.2010 tarihli psikolog .... tarafından düzenlenen Sosyal İnceleme Raporunda ise davranışlarının hukuki anlam ve sonuçlarını anlayabilecek düzeyde olmadığının belirtildiği ve sanık ...’in babası olan ..... ...’in 12.06.2013 tarihli dilekçesi ekinde mahkemeye sunduğu Kocaeli/Derince Eğitim ve Araştırma Hastanesi Özürlü Sağlık Kurulu"nun 09.03.2011 tarihli raporunda; Sanık hakkında "mental retardasyon" teşhisi ve “bireysel grup eğitimden yararlanması uygundur" mütalaasına yer verildiği hususları dikkate alındığında; sanığın olay tarihinde 5237 sayılı TCK"nın 32. maddesi anlamında işlediği suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya davranışlarını yönlendirme yeteneğini önemli derecede etki edebilecek nitelikte akıl hastalığı olup olmadığı noktasında ortaya çıkan bu duraksamanın giderilmesi bakımından adı geçen sanık hakkında Adli Tıp Kurumundan rapor alınarak sonucuna göre hukuki durumunun tespiti gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi,

2) Kabule göre de;

Sanığın, olay günü durmakta olan yakınanı yol üzerinde geçişini engelleyecek şekilde önceden engeller koyarak ve tertibat alarak yolunu kesme biçiminde bir hareketinin bulunmadığı bu bağlamda yol kesmeden söz edilemeyeceği gözetilmeden 5237 sayılı TCK"nın 149.maddesinin 1.fıkrasının (d) bendinin uygulanması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.