Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/18868 Esas 2014/22511 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : İskenderun 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 23/05/2014
Numarası : 2013/264-2014/205

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; hüküm duruşmalı olarak davalılar vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK"nun 435. maddesi gereğince duruşma isteklerinin süreden reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten ve temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının davalılara ait işyerinde 25/10/1991-26/01/2013 tarihleri arasında belirsiz süreli hizmet akdi ile çalıştığını, iş akdinin hiçbir gerekçe gösterilmeden işveren tarafından feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ücreti, asgari geçim indirimi ücret farkları alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili, davacının davalılardan M. P.."ın yanında çalışmakta iken işyerini terk etmek sureti ile istifa ederek işten ayrıldığını, dava konusu alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının çalışma süresinin iddia ettiğinden çok daha az olduğunu, davacının zaman zaman çalıştığını, davacının ilk olarak 1991 yılında davalı S. P.."a ait işyerinde çalışmaya başladığını, 20/02/1994 yılında kendi isteği ile işten çıkarak uzun süre hiçbir işte çalışmadığını, daha sonra başka işverenler yanında çalıştığını, tekrar 01/12/1997 yılında S.P.. yanında işe girerek iş oldukça zaman zaman çalıştığını, 30/01/2002 yılında istifa ederek işten ayrıldığını, 8 ay sonra işe girdiğini 03/09/2002 tarihi öncesine ait çalışmalarına dair taleplerinin zamanaşımına uğradığını 03/09/2002- 31/12/2006 tarihleri arasındaki çalışmaları karşılığı tazminatlarının ödendiğini, davacının ibraname imzaladığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının çalışma süresinin hesaplanması konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı işçinin çalışma süresi 2007 sonrası puantajlar ve bordrolarla desteklendiği gerekçesiyle Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarında gösterilen prim ödeme gün sayısına göre; 2007 yılı öncesi için ise davalı işyerinde gösterilen süreler açısından giriş ve çıkış tarihleri arasında aylık 30 gün üzerinden hesaplanmıştır. Oysa davacının yaptığı iş ve çalışma şartları değişmediği gibi davacı Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirim olmayan günlerde çalıştığını ispatlayamamıştır. 2007 yılı öncesi için de Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarında çalışılan sürelerin tazminat ve alacak hesabında dikkate alınması gerekirken hatalı bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulmuş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 11/12/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.