Davacı ... ile davalı ... arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 28.11.2011 gün ve 2010/159-2011/542 sayılı hükmü düzelterek onayan Dairemizin 13.11.2013 gün ve 2012/6410-2013/5897 sayılı ilamı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Uyuşmazlık, kabule zorlanamayacak derecede imal edilen kapılar nedeniyle ödenen iş bedelinin istirdadı istemine ilişkin olup, mahkemenin davanın kabulüne dair kararının davalı vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizce, kararın faizin başlangıç tarihi yönünden düzeltilerek onanmasına karar verilmiş ve verilen bu karara karşı bu kez yine davalı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
Davacı iş sahibi, 13.08.2009 günlü sözleşme hükümleri uyarınca davalı yüklenici tarafından 1 adet ameliyathane hermetik kapısı ile 6 adet otomatik kapının tıp merkezine takıldığını, iş bedeli olarak 22.528,00 TL"nin davalıya ödendiğini, ancak; kapıların ayıplı olduğunu belirterek ödenen iş bedelinin istirdadını istemiş, mahkemece; 03.10.2011 günlü ara kararla mahkemenin görevizliğine, Bodrum"da tüketici mahkemesi bulunmadığından davaya tüketici mahkemesi sıfatıyla bakılmasına karar verilmiş ve bu ara karardan dönülmeksizin yargılamaya devam edilip dava sonuçlandırılmıştır.
4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş, kararın açıklanan bu sebeple bozulması gerekirken faizin başlangıç tarihi yönünden düzeltilerek onandığı bu kez yapılan incelemede anlaşılmakla, Dairemizin düzeltilerek onama kararının kaldırılarak hükmün yukarda açıklanan gerekçelerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Dairemizin 13.11.2013 gün 2012/6410- Esas, 2013/5897 Karar sayılı düzeltilerek onama kararının kaldırılmasına, kararın yukarda açıklanan gerekçelerle BOZULMASINA, fazla alınan temyiz peşin harcının ve ödediği karar düzeltme peşin harcının istek halinde karar düzeltme isteyen davalıya geri verilmesine, 08.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.