Mahkemesi : Konya 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 04/07/2014
Numarası : 2013/297-2014/483

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 15/04/2008-08/05/2013 tarihleri arasında kat görevlisi olarak çalıştığını, iş akdinin kendisi tarafından bazı işçilik alacaklarının ödenmediği gerekçesi ile ihtar çekmek suretiyle feshedildiğini, haftada 6 gün 8.00-19.00 saatleri arasında çalıştığını bildirerek kıdem tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının devamsızlık yaptığını ve başka bir alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında uyuşmazlık, davacının yıllık izin ücretinin doğru şekilde hesaplanıp hesaplanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59"uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Akdin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Somut olayda bilirkişi tarafından davacının yıllık izin ücreti hesaplanırken, davacının kıdemine göre hakettiği yıllık izin süresi bulunduktan sonra, kullandığı yıllık izin süresi mahsup edilmiş ve kalan yıllık izin süresi ücrete çevrilmiştir. Oysa davalının dosyaya sunmuş olduğu Mayıs 2013 bordrosunda 794,97 TL yıllık izin ücreti tahakkuku bulunduğu ve bu ödemenin bilirkişi tarafından dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin, yıllık izin ücreti hakkında hatalı bilirkişi raporu hükme esas alınmak suretiyle karar verilmiş olması bozma nedenidir.
3-Taraflar arasında fazla mesai alacağının ıslah edilen bazı kısımlarının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı davasını ıslah etmiş, davalı ıslaha karşı zamanaşımı savunmasında bulunmuş, mahkemece zamanaşımı yönünden incelenmek üzere dosya yeniden bilirkişiye gönderilmemiş, gerekçeli kararda bu savunmanın dikkate alındığı belirtilmiş, fakat dikkate alınma işleminin ne şekilde yapıldığı denetime elverişli şekilde açıklanmamıştır. Bilirkişi raporu ve gerekçeli karar incelendiğinde mahkemece ıslaha karşı zamanaşımı hesaplaması yapıldığı açıktır. Fakat bu hesaplamanın ne şekilde yapıldığı anlaşılamadığından, doğru olup olmadığı denetlenememiştir. 6100 sayılı HMK"nun 297. maddesi gereği hüküm denetime elverişli olmalıdır. Mahkemece bu hususa dikkate edilmeksizin, fazla mesai alacağının denetime elverişli olmayacak şekilde hüküm altına alınmış olması hatalı olup, bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.